Eclesiastes

4 Wee nå dem wind kijke däit ströögt ni, un wee nå dai wolke kijke däit ernt ni. 6 Dau dij såd morgens strööge un dau dijn häin ni uutrooge bet åwend hen. Weegen duu däist ni waite wat fon däit wat gaures ruutergeewe, dës urer dai, urer wen al bëd gaud ware. 7 Suit is dat licht un is gaud tau dai oogen dai sün saie. 8 Den, wen air mësch feel jåre leewe däit, dat hai dat leewe däit mit frööligkët. Åwer hai mut sich andenke dat dai düüster dåg koine uk feel sin. Ales wat nog kåme däit hät kaine wërd. 9 Fröög dij, jong, solang as duu nog jong büst, un dat dijn härts fröölig is in dijn juugendstijd. Gå dijn härts sijn weegs nå un gå hen woo dijn oogen dij henlenke, åwer wait dat dai wår God dij up gericht bringt weegen al dës daile. 10 Soo, måk uut dijne härts al kopbreeken ruuter un måk weg for dijn körper al daile wat schåre daue, weegen dai juugend un dai best jåre fom leewend gåe drel forbij.