Provérbios

3 Bijn dai üm dijn fingers, srijw dai in dijn härts riner. 6 Fon dai luuk fon mijne huus, häw ruunerkeeke doir dai steke tüün 7 Un, as ik dai wat ni forständig wäire saie däir, häw mank dai juugende aine jonge saie wat kaine gaure forstand har. 8 Hai güng upe ruu dicht bij eene ek un is nå eer huus lang hengåe 9 taum åwend raner, as dat bald nacht un düüster wöör. 10 Dun ik häw ain fruug sich mit em t’hoop trefen saie. Angetrekt soo as ain huur, mit hijnerlistigkët im härts. 11 Sai is hantairig un åne schåm. Sai blijwt nij ais t’huus. 12 Öftens is upe ruu, öftens is upm spatsijren plats. Un luurt af up al eke. 13 Sai krijgt em hulen un giwt em aine puss. Kijk mit slauhët tau em un sägt: 14 “Ik müst wat anbaire weegen dem freere. Hüüt ik häw dat betålt. 15 Dårweegen bün ik ruutergåe taum dij trefe. Taum dij suike un häw dij fuune! 16 Häw mij ber uutsmükt mit fain un bunt lijntüüg deke fon Egito. 17 Mit mirra, aloés un simft häw ik mij ber bijsprüts. 18 Kåm, wiman oos lijbe bet dag wart. Wiman’s t’hoop dat lijb beleewe. 19 weegen mij kërl is ni t’huus, hai is wijd weg rëst. 20 Hät ain tasch ful gild mitnåme un kümt ni airer tröög as am fulmånsdag.” 21 Sai forsöcht em mit groot hijnerlistigkët. Sai däit em angåe mit slau fortelen. 22 Mit ais gäit hai hijner eer nå, soo as air bule wat henbröcht wart taum slachten. Soo as air dum wat an poste stråft wart, 23 bet ain spijs em sijn leewer doirsteekt. Soo as air fågel wat im sleng flaige däit, hai wät ni dat dit em sij leewend koste kan. 24 Nuu, mijn kiner, daut mij hööre un horgt wat ik säge dau. 25 Låt ni juuch härts forfuire taum een weegs. Daut juuch trööghule fon woo sai gäit. 26 Weegen sai hät feel eer leewend taum ën bröcht un wat sai doodmåkt hät sin sër feel. 27 Eer sij huus lenkt nam graaw, gäit ruuner nane düster stuuwe fom dood.