Daniel

12 Hai hät mij dun sägt: “Häw kain angst, Daniel. Dijn wöör sin höört woore fon der airste dag an wat’s duu dij anstrengt häst taum dai forståen fijne un sich ruunermåke foir dij God, un ik bün hijr weegen dijn wöör. 14 Nuu ik bün hijr taum dij helpe forståe wat passijrt mit dij folk in dai lätste dåg, weegen dës is ain saichen taum dai dåg wat nog kåme.” 18 Dai wat soo’s air kërl wäir, hät mij werer ranerstöt un hät mij kraft geewt. 19 Hai hät dun sägt: “Häw kain angst, kërl mit groote wërd. Dat dai freere mit dij is. Wäs stark, jå, wäs stark!” As hai mit mij reert hät, häw ik kraft kreege un sägt: “Kast mij säge, weegen duu häst mij stark måkt.”