Jó

13 Ach, woo gaud wäir wen’s duu mij forsteeke däirst im Graw, wen’s duu mij forsteeke däirst bet dij wuut oiwergäit, un dat’s duu ain tijd anmarke däirst un den werer denke an mij! 14 Wen air mësch doodblijwt, kan dai werer leewe? Ik dau al dåg luure up mijm twang arbëd, bet mij fraimåken kümt. 15 Duu däist raupe, un ik dau dij antwoore. Fom arbëd fon dijne häin duu warst forlangen häwe.