Provérbios

8 Srigt ni dai klaukhët? Mökt dai forständigkët sijn stim ni hoog? 2 Dai stelt sich hen up dai hoog stele upm weeg lang un upe krüütsstråte. 3 Dicht bij dai heke fone stad, woo’t riner gäit, dai bliwt bij luur srijge: 4 “Ik dau juuch raupe, lüür. Mijn stim röpt tau ale. 13 Angst häwe fon Jehovaa bedüürt hasse wat slecht is. Ik hass dai groosartigkët, dai afgünigkët, dai slecht weeg un dai slechte wöör. 22 Jehovaa hät mij måkt soo as dai anfang fon sijn weeg, dat airst fone früüsche daile wat hai måkt hät. 23 Ik bün ine früüsche tijd inset woore, im anfang, airer as dai ër wäir. 30 Ik wäir an sijne kant soo as air buugmëster. Ik wäir em sijn grötst fruir dag for dag, foir em däir ik mij al tijd oiwer frööge. 31 Dai wild wat hai måkt hät taum bewånen, däir mij sër frööge. Un dat wat mij düler frööligkët geewe däir, wäire dai lüür. 32 Un nuu, mijn kiner, horgt mij, weegen fröölig sin dai wat up mijn weegs blijwe. 33 Horgt dat formånen un wart klauk; daut dat ais nij forstööte. 35 Weegen dai wat mij fijnt, fijnt dat leewend un wart for Jehovaa annåme.