Isaías

2 In dai lätste dåg, dai barg fon Jehovaa sij huus bliwt fast ståen oiwer dai höögst spits fone bärg un wart hoog måkt oiwer dai hüügels, un al folk kåme t’hoop an em. 3 Un feel folk ware gåe un ware säge: “Kåmt, wiman’s up Jehovaa sijne barg rupergåe un nå dat huus fon Jacó sij God. Hai däit oos inlëre oiwer sijn weegs, un wij gåe in sijne stijgs.” Weegen fon Sion kümt dai lei, un fon Jerusalem kümt Jehovaa sij woord. 4 Hai däit dai folker gerichte. Un däit int raich bringe wat besägen hät mit feel folker. Sai måke fon eer sijn espadas wat taum pluigen, un fon eer sijn spijse daile taum besnijre. Kair folk gäit int dai anerd gëgen mit dai espada hooghule un ni mër daue dai dere krijg lëre.