Deuteronômio

9 “Un in dai tijd häw ik juuch sägt: ‘Ik kan ni juuch alaine lenke. 10 Jehovaa, juuch God, hät måkt dat jij feel ware däire un hüüt sin jij sofeel as dai stërne wat am himel sin. 11 Dat Jehovaa, God fon juuch früüsche fründe, måke däit dat jij duusend mål mër ware as jij nuu sin un juuch seegne däit soo as hai forspråke hät. 12 Jij sin tau swår, soo as air dail wat sër feel wääge däit un daue strijre, woo kan ik dit alaine uuthule? 13 Daut fon juuch grup lüür klauk kërls uutsuike, wat forständig sin un wat al feel daile beleewt häwe un ik dau eer oiwergeewe taum schefs oiwer juuch sin.’ 14 Un jij häwe mij antwoortet: ‘Dat wat’s duu oos sägt häst taum måken is gaud.’ 15 Dun häw ik dai schefs fon juuch grup lüür nåme, klauk kërls wat al feel daile beleewt hare un ik häw eer oiwer juuch oiwergeewt soo as schefs oiwer duusend, schefs oiwer huunerd, schefs oiwer fuwtsig, schefs oiwer tëgen un soo as dai wat macht häwe in juuch grup lüür. 16 “In der tijd häw ik dai wat gerichte daue soo belërt: ‘Wen jij hööre daue ain problem mank juuch bruirers, jij muite mit gerechtigkët richte, tüschen air kërl un sij braurer urer air uutlandisch mësch. 17 Dau kainer sijr uutsuike wen jij gerichte daue. Jij muite dai klain un uk dai groot hööre. Låt dat kair juuch beängste däit, weegen is God wat gerichte däit. Un wen dai problem tau slim tau juuch is, jij muite dat tau mij bringe un ik dau dat horge.’ 18 In dai tijd häw ik juuch belërt oiwer ales wat jij måke müste. 19 “Den soo as Jehovaa, oos God oos ordnung geewt hät, sin wij fon Horebe wegtrekt un wij häwe doir der groot un sreklig sandland gåe, sandland wat jij saie häwe in dai weeg fon dai gëgend fon dai amorreus woo bärg sin. Dun, sin wij na Cades-Barneia kåme.