Filipenses

2 måkt mij gans lustig dat jij oiwerain denke un dat neemlig lijb häwe. Wäst gans ainig t’hoop un häwt dai neemlig gedanke. 3 Måkt nischt mit strijrerig uk nischt mit groosartigkët. Åwer, mit gewöönligkët, denkt ümer dat dai andrer beeter sin as jij selwst, 4 suikt ni bloos wat jij wile, åwer uk wat dai andrer wile. 6 Nog dat hai soo wäir as God, hät ni dacht in God sijn stel blijwe, urer grår soo sin as God. 7 Në, hai hät ales afgeewt wat hai hat, hät annåme soo’s eskrav sin un is air mësch woore. 8 Mër as dit, as hai kåme is as air mësch, hät sich ruunermåkt un hät horgt betm dood, jå, dood an ain madelposte. 9 Dårweegen, God hät em henmåkt up ain oiwerst stel un mit gaurigkët hät em dem nåme geewt wat båwen al dai andrer nåmen is, 10 dat in Jësus sijne nåme, ale wat im himel, upe ër un uuner dat ër sin, sich up knai sete 11 un dat jërer ainsig genau waite däit dat Jësus Kristus Her is, dat God, dai Fåter, herligkët dårmit krijgt. 12 Dårweegen, Mijn lijbe lüür, soo as jij ümer horgt häwe, ni bloos dat ik bij juuch wääst bün, åwer nog mër rasch solang as ik ni bij juuch bün, daut bijblijwe juuch anstrenge dat jij rert ware mit gaur angst un sitren. 13 Weegen God is dai wat juuch giwt dai wünsch un dai kraft taum måken wat Em gefült. 19 Ik hof in dem Her Jësus bald tau juuch Timóteo henschike, dat ik koråschlig ware dau wen ik oiwer juuch waiten krijge dau. 20 Weegen ik häw kaine ande wat soo trecht is as hai, wat gans genau sich bekümert mit juuch. 21 Weegen al dai andrer daue suike wat sai aigen wile, ni dat wat fon Jësus Kristus is. 22 Åwer jij kene gaud wat hai selwst weese hät, dat hai arbërt hät mit mij t’hoop dat dai gaure nijges foirwärdsgåe däire, soo as air kind t’hoop mit sijm fåter.