Isaías

43 Soo sägt Jehovaa, dai fon dem woo’s duu fon heer kümst, ach Jacó, dai wat dij måkt hät, ach Israel: “Häw kain angst, weegen ik häw dij tröögköft. Ik häw dij neent mit dijn nåme. Duu höörst mij. 2 Wen’s duu doir dat wåter gäist, ik war bij dij sin. Un wen’s duu doir der fluss gäist, dat gäit ni oiwer dij roiwer . Wen’s duu doir dat füür gäist, warst ni sengelt, un warst uk ni fon dai flame forbrent. 3 Weegen ik bün Jehovaa, dij God, dai Hailig fon Israel, dai wat dij rert. Ik häw Egito geewt taum dij tröögkööpe. Häw Etiópia un Sebá ümtuuscht up dij. 9 Dat al gëgende up ain stel t’hoopkåme un dat al folke forsamelt ware. Wee mang eer kan dat bekandmåke? Wee kan oos dai airste daile hööre låte? Dat dai sijn tüügen bringt taum wijse dat dai richtig is. Dat’s hööre daue un säge: ’Is wår!’”‏ 10 “Jij sin mijn tüügen”, sägt Jehovaa, “Jå, mij dijner wat ik uutsöcht häw, dat jij mij kene un häwe gloobe an mij, un forståe dat ik dai neemlig bün. Airer fon mij is kair God måkt woore un nå mij blijwt bij kair anerd geewe. 11 Ik bün Jehovaa un is kair anerd wat rere kan.” 12 “Ik bün dai wat dit bekandmåkt hät, wat rert hät un dit foiruutsägt hät as mank juuch kair uutlandsch god wäir. Soo, jij sin mijn tüügen,” sägt Jehovaa “un ik bün God.