Apocalipse

14 Un dun, häw ik der Jonge Schåp upm Sion barg ståen saie, un mit em 144.000, wat sijne nåme un sijm Fåter sijne nåme am foirkop sreewe stüün. 2 Ik häw wat fom himel höört, dat wäir soo as groote wåter wat sër dul drijwe däir, soo as wen dat hoog dunre däir un lait soo as lüür wat hoog singe däire un harpas speele. 3 Sai däire wat singe wat soo låte däir as ain nijg lijd, foir dem troon un foir dai fair ängels un uk foir dai ülster. Kair küün dit lijd lëre, bloos dai 144.000 lüür wat uutsöcht woore sin fone ër. 4 Dës lüür häwe sich rëgen hule, häwe sich ni inlåte mite fruuges; dai sin ërlig. Dës sin dai wat dem Jonge Schåp någåe woo hai hengäit. Sin fon dai lüür ruuterköft woore soo as dai airste daile wat ernt woore sin tau God un tau dem Jonge Schåp, 6 Ik häw aine anerd ängel saie mir uunerm himel flaigen, un dai har gaure nijges wat up ümer sin taum bekandmåken tau dai wat upe ër wåne, tau al gëgende, rass, språk un folk. 7 Hai däir hoog säge: “Horgt God un geewt em herligkët, weegen dai stuun taum Sijn gerichten is kåme. Soo, daut Der anbeere wat der himel, dai ër, der meer, un dai wåterkwele måkt hät.”