João

14 “Låt juuch härts ni unruig ware. Häwt gloobe an God, häwt gloobe uk an mij. 2 In mijn Fåter sij huus sin feel wånstele. Wen dat ni soo wäir, ik har juuch dat sägt, weegen ik gå weg taum juuch ain stel trechtmåke. 3 Nådem dat ik weggå un juuch ain stel trechtmåke, ik kåm werer un neem juuch mit mij mit, taum dat woo ik bün, jij uk sin. 6 Jësus hät antwoordet: “Ik bün dai weeg, dai wårhët, un dat leewend. Kair kümt nåm Fåter, wen dat ni doir mij is. 13 Uk, ales wat jij forlange daue in mijne nåme, dau ik måke, dat tau dem Fåter herligkët geewt wart doir dem Kind. 14 Irgends air dail wat jij in mijn nåme forlange, dau ik måke. 15 “Wen jij mij lijbe daue, daue jij mijn geboote horge. 21 Dai wat mijn geboote anneme un horge däit, däit mij lijbe. Dai Fåter wart der lijbe wat mij lijbt un ik dau der uk lijbe un dau mij klår wijse tau der.” 23 Jësus hät em antwoordet: “Wen air mij lijbt, däit horge wat ik säg. Dårweegen mij Fåter däit der lijbe un wij gåe na em un daue t’hoop mit em wåne. 27 Ik låt juuch der freere. Mijne freere geew ik juuch. Ik geew juuch der ni soo as dai wild der giwt. Wart ni unruig im härts un häwt kain angst. 28 Jij häwe höört wat ik sägt häw: ‘Ik gå weg un kåm werer tröög nå juuch.’ Wen jij mij lijbe däire, den, däire jij juuch frööge dat ik nå mijn Fåter gå, weegen dai Fåter is gröter as ik. 30 Ik dau al ni mër feel mit juuch fortele, weegen dai wat dai wild regijrt däit kåme, un hai hät kain macht oiwer mij. 31 Åwer, dat dai wild waite schal dat ik der Fåter lijbe dau, dau soo måke as dai Fåter mij forordnet hät. Ståt up, wijm fon hijr weggåe.