João

11 Jësus hät dat brood nåme un nådem dat hai dankt hät, hät hai dat indailt tau dai lüür wat dår site däire. Hät dat selwig måkt mit dai klaine fische, un sai häwe sofeel geete as sai wule. 12 Åwer, as sai sat woore sin, hai hät sägt tau sijn jüngers: “Måkt dai stüke t’hoop wat oiwrigbleewe sin, dat nischt foråst wart.” 13 Dun, dat wat oiwrigbleewe wäir fon dai 5 cevada brood wat dai lüür ni geete hare, häwe sai 12 körf ful måkt mit dai stüke brood wat sai thoopsamelt hare. 16 Taum åwend, sin sijn jüngers nam meer ruuner gåe, 17 sin in ain schif rinersteege taum doir dai meer nam Cafarnaum rëse. Wäir al düüster, un Jësus wäir nog ni na eer kåme. 18 Dai wind wäir sër stark un dårweegen däir dai meer sër gefärlig ware. 19 Nå dat sai al 5 urer 6 kilomëter rëst hare mit dai schif, häwe’s Jësus gåen saie upm meer un hai kaim na dai schif hen, un sai häwe sich ängst. 20 Åwer hai hät eer sägt: “Bün ik, häwt kain angst!” 26 Jësus hät eer antwoort: “Gewiss, jij daue mij suike ni weegen dai bewunrig daile, åwer weegen dai brood wat jij geete häwe bet jij sat woore sin. 27 Strengt juuch ni an for dat eeten wat fordarwt, åwer for dat eeten wat leewend up ümer giwt, wat dat Kind fom Kërl juuch geewe däit. Weegen dai Fåter, dai aigen God, hät sijne stämpel up em måkt taum wijse dat hai God gefale däit.” 35 Jësus hät soo sägt: “ik bün dat brood fone leweend. Wem nan mij kümt wart ni mër hungre. Un wem gloobe an mij hät däit ni mër dörstre. 38 weegen ik bün fom himel ruunerkåme ni taum mijne aigen wile måke, åwer dem sijne wile wat mij schikt hät. 39 Dit is dai wile fon dem wat mij schikt hät: for dat folk wat hai mij geewt hät, dat ik kaine forspeele dau, åwer dat ik eer upleewe dau in dem lätste dag. 40 Weegen dit is mij fåter sij wile: dat jërer dai wat dat Kind kene däit un gloobe up em hät, hät leewend up ümer, un ik dau der upleewe in dem lätste dag.” 44 Kair kan nå mij kåme, wen dai Fåter, wat mij schikt hät, ni der nå mij henlenkt, un ik dau der upleewe in dem lätste dag. 51 Ik bün dat leewig brood wat fom himel ruunerkåme is. Wen air fom dës brood eete däit, dai leewt up ümer. Soo, dat brood wat ik geewe dau is mij flaisch, wat ik geewe dau taum dat wild rere.” 53 Soo, hät Jësus tau eer sägt: “Gewiss, ik säg tau juuch, wen jij ni dat flaisch fom dem Kërl sij Kind eete daue un eem sij blaud drinke daue, koine jij ni leewe. 60 As sai dat höört häwe, feel fon sijn jüngers häwe sägt: “Dës wöör geewe aine schok. Wee kan soo wat hööre?” 62 Wat däir den passijre wen jij dat Kind fom Kërl ruupergåe saie däire dårhen woo hai airste wäir? 66 Dårweegen, feel fon sijn jüngers sin trööggåe nå dai daile wat sai hijnerlåte hare un günge ni mër mit em t’hoop. 68 Simão Pedro hät antwoordet: “Her, nå wem schåle wij gåe? Duu häst wöör fon ëwig leewend.”