Romanos

14 Daut gaud upneeme der mësche wat swak im gloobe is, åwer daut ni gerichte oiwer mainung wat ni oiwerain is. 2 Is air mësch wat gloobe hät taum ales eete, åwer air wat swak is im gloobe däit bloos gruinweesend eete. 3 Dai wat eete däit, däit ni forachte dai wat ni eete däit, un dai wat ni eete däit, däit ni gerichte dai wat eete däit, weegen God hät dai gaud upnåme. 4 Wee büst duu taum dai gerichte wat tau ande arbëre däit? Is taum sijm aigen her dat dai ståen blijwt urer ümfült. Gewiss, dai blijwt ståen, weegen Jehovaa kan måke dat dai ståen blijwt. 5 Tau air mësch aine dag hät mëre wërd as dai anerd, åwer tau anerd mësch, jërer dag hät dai neemlig wërd. Dat jërer ainsig sichërhët häwe schal in sijn aigen gedanke. 8 Den, wen wij leewe, leewe wij for Jehovaa, un wen wij doodblijwe, blijwe wij dood for Jehovaa. Soo, of wij leewe urer of wij doodblijwe, wij hööre Jehovaa. 10 Woweegen däist duu dijne braurer gerichte? Un duu, woweegen däist duu dijne braurer forachte? Weegen wij ale kåme up God sij gerichten. 12 Soo, jerër ainsig fon oos mut sijn reeken mit God måke. 15 Weegen wen dij braurer argrig wart weegen air eeten, duu gäist ni mër nå dat lijb. Kristus is for der doodbleewe, dårweegen, dau ni em schåre doir sij eeten. 19 Den wil man oos antrenge for dai daile wat freere bringe un for dai daile wat air dem andre koråsch geewe, 20 Daut ni mër foråse dat wat God måkt hät bloosig weegen dat eeten. Is wår dat ales rëgen is. Åwer wen andrer sich forhåke daue, is forkërd tau dai lüür dat eete. 21 Is beeter kair flaisch eete, kaine wijn drinke, un nischt måke woo dij braurer sich weegen forhåke kan.