Apocalipse

17 Ain fon der soiwste ängels wat dai soiwen küm har is kåme un hät tau mij sägt: Kåm, ik dau dij dat gerichten fon dai groot huur wijse wat upm feele wåter sit; 2 2 dai köönigs upe ër häwe mit eer huurerig bedreewe, un dai wat upe ër wåne häwe sich bedrunke mit dem wijn fon eer huurerig. 3 Doir dai kraft fon gaist hai hät mij henbröcht up sandland. Ik häw ain fruug siten saie up air ängstlig düüster rood tijr wat ful wäir mit slecht nåmen un har soiwen köp un tëgen höörn. 5 An eer foirkop stün air nåme, ain haimligkët: “Babilon, dai Groot, dai muter fon dai huure un fon dai hässlige daile upe ër.” 8 Dat ängstlig tijr wat’s duu saie häst wäir, åwer is ni, un nog soo is taum bald ruuterkåmen uutm loch åne borem taum uutrot ware. Un dai wat upe Ër wåne (dai wat fon anfang an ni eer nåmen in dai rule fon leewend ståen häwe) bewunrig ware wen sai saie dat dat ängstlig tijr wäir, åwer is ni, un nog soo wart sin. 16 Dai tëgen höön wat’s duu saie häst un dat srekligtijr ware dai huur hasse; dai ware eer uutgeroten un nåkend låte, un ware eer flaisch upfreete un forbreene eer gans im füür. 17 Weegen God hät in eer härts dai wünsch rinermåkt taum måken wat sai ine gedanke häwe, jå, taum måken eer ainsig gedanke taum dem srekligtijr der regirung geewe wat sai häwe, bet God sijn wöör passijre.