Êxodo

12 Dun, in Egito land Jehovaa hät tau Moisés un Arão sägt: 2 “Dit månat wart dai anfang fon dat jår sin. Dit wart dai airst månet sin in juuch kuline. 3 Säg tau dai gans Israel folk: ‘Am seende dag fon dit månat, jërer ain fon juuch mut ain schåpbuk taum sijn familg uutsuike, tau jërer huus ain schåpbuk. 4 Åwer, wen dai familg tau klain is taum dai gans schåpbuk eete, jij daue dat t’huus t’hoop eete mit dai nåwer wat dichter bij juuch wåne däit, nå as wofeel lüür sin. Daut reekne nå wofeel jërer ain eete däit. 5 Dat fai mut gesund sin, ain schåpbuk mit ain jår. Jij koine ain schåpbuk urer ain seegebuk uutsuike. 6 Jij daue der buk uppasse bet dai firtseend dag fon dit månat, un jërer familg fon Israel däit der slachte åwends. 7 Jij daue bits blaud anstrijke båwen un ane bëre kande fone doirstijl ine hüüser woo jij eete daue. 8 “‘In dere nacht daue jij dat flaisch eete. Jij muite dat um füür bråre un dat eete mit brood åne suurdaig un biter kruud. 9 Daut ni dat flaisch eete ni roog uk ni im wåter gekåkt. Daut dai hail buk um füür bråre, mit dai kop, dai bain un dai ingewöör. 10 Daut nischt upwåre tau morgens. Åwer wen morgens wat oiwrig blijwe däit, jij muite dat forbreene. 11 Soo muite jij dat flaisch eete: jij muite dai raime ansneele, strijpe schau an häwe un dai stok ine hand häwe. Jij muite dat rasch eete. Dat is dat Ooster taum Jehovaa låwe un ëre. 12 Weegen in dere nacht ik dau nam Egito land gåe un ik dau jërer ülst jong in Egito land doodmåke, soo dai kërls un uk dat fai. Ik dau jërer god fon Egito stråwe. Ik bün Jehovaa. 13 Dat blaud däit wijse dai hüüser woo jij in sin. Ik dau dat blaud saie un gåe forbij, dai nood däit juuch ni schåre wen ik dai Egito land stråwe dau. 14 “‘Jij muite an dës dag andenke. Dau dai fijre soo as ain fest taum Jehovaa låwe un ëre, jij un ale wat fon juuch afstame daue. Jij muite dës dag fijre, weegen dat is ain geboot up ümer. 15 Soiwen dåg oiwer, jij muite brood åne suurdaig eete. Jå, in dai airst dag jij muite dai suurdaig weegmåke fon juuch hüüser, weegen irgends ain wat wat eete wat suur måkt woore is, bliwt dood. 16 In dai airst un in dai sijbent dag, jij ale muite sich t’hoop forsamle taum Jehovaa låwe un ëre. In dëse dåg, jij döre kaine arbëd måke. Jij muite bloos kåke wat jërer ain fon juuch eete mut. 17 “‘Daut fijre dat Fest fone Brood åne Suurdaig, weegen in dëse dag ik dau al dai israeliten fon Egito land wegbringe. Un ale wat fon juuch afstame daue muite dës dag fijre. Dit is ain geboot up ümer. 18 In dai airst månat, jij muite brood åne suurdaig eete, fon dat åwend fom fijrtseende dag bet dat åwend fom ainuntwansigste dag fon dit månat. 19 Doir soiwen dåg oiwer, jij döre kaine suurdaig t’huus häwe, weegen jërer israelit urer uutländisch mësch wat wat eete wat suur måkt woore is, bliwt dood. 20 Jij döre går nischt eete wat suur måkt woore is. In jërer huus jij muite brood åne suurdaig eete.” 24 “Jij muite dit fest fijre. Dit is ain geboot up ümer tau juuch un tau juuch kiner. 25 Wen jij in dat land rinergåe wat Jehovaa juuch forspråke hät, daut dit fest fijre. 26 Un wen juuch kiner juuch fråge daue: ‘Wat bedüürt dat wat jij fijre daue?’ 27 Daut antwoore: ‘Dat is wat wij tau Jehovaa ine Ooster anbaire, dai wat dai israeliten sijne hüüser in Egito forbij gåe is, as hai dai egipcios stråwt hät un hät oos nischt schårt.’” Dun häwe dai lüür sich upe knai set un häwe sich böögt. 28 Un dai israeliten häwe soo måkt as Jehovaa tau Moisés un Arão sägt hät. Sai häwe grår soo måkt. 31 Kåmt glijk fon mij folk ruuter, soo jij as dai andrer israeliten. Daut gåe un daut Jehovaa dijne soo as jij sägt häwe.