Êxodo

34 Jehovaa hät dun tau Moisés sägt: “Dau twai tåfel stain afhooge, soo as dai airste. Ik dau an dës stain ruupersrijwe dai wöör wat in dai airste wäire, wat’s duu in stüken kaputbråke häst. 2 Dau morgens trecht sin, wegeen morgen däist duu dai Sinai Barg ruupergåe un foir mij blijwe dår båwen upe barg. 3 Åwer kair dört mit dij ruupergåe, up der gans barg kair dört mër sin. Sogår dai schåp un dai fai, döre ni foir dai barg freete.” 4 Soo Moisés hät twai tåfel stain soo as dai airste afhoogt. Hai is morgens tijg upståe un is dem Sinai Barg rupergåe mit twai tåfel stain ine häin, soo as Jehovaa em sägt har. 5 Dun is Jehovaa in dai wolk ruunerkåme un is t’hoop mit em bleewe un hät Jehovaa sijne nåme uutspråke. 6 Jehovaa güng foir em forbij, un säär: “Jehovaa, Jehovaa, God wat barmhärtsig is un däit beduure, geduldig un ful mit reäl lijb un wårhët is, 7 wat rëal lijb wijse däit taum duusende lüür, un wat dai forkëde daile, dai slechte daile un dai süün forgeewe däit. Åwer, däit ümer stråfe dai wat schuld hät, wegeen bringt stråfen oiwer dat kind wegeen dem papa sijn forkëde daile, oiwer der drür un firte afstamige.” 8 Moisés hät sich glijk upe knaimåkt un sich ruunerböögt. 9 Hai hät dun sägt: “Ach Jehovaa, wen ik dij wirklig gefale dau, kast duu mit oos mitkåme, mank oos, lijkerst wen wij ain dijkkopig folk sin. Forgeew dai forkëde daile wat wij måke daue un oos süün un dau oos anneme as dijn.” 10 Jehovaa hät antwoordet: “Kijk! Ik dau ain akord måke: ik dau foir dijn gans folk bewunrige daile måke soo as nij ais måkt woore sin upe Ër un mank dat folk, un dai ganse lüür woo’s duu wåne däist, daue saie wat Jehovaa måkt hät, wegeen wat ik mit dij måke dau is ain bewunrig dail. 23 “Drai måls upt jår, jërer kërl mut foir dai Her Jehovaa, Israel sijn God, henkåme. 24 Weegen ik dau dai andrer folk foir dij wegbringe un duu warst mër land häwe, un kair däit grootoogen up dijne land häwe, wen’s duu drai måls upt jår henkåme däist foir Jehovaa dij God.