Ezequiel

4 Ik måk dat’s duu halw rümergäist, ik måk håken in dijn kinbake un måk dat’s duu ruutergäist mit dai kraft fon al dijn krijg soldåte, (...) 9 Duu däist oiwer eer kåme soo as air gewiter un soo as wolke duu däist dai ër betreke, duu, dijne ganse soldåte un dai feel folk wat mit dij sin. 10 “Soo sägt dai Alehöögst Her Jehovaa: ‘In dësem dag kümt in dijn härts wat up, un duu däist wat sër slechtes dij indenke.’ 11 Duu warst säge: “Ik dau dem folk sij land wat ni behüütet is inbreeke. Ik gå gëgen dai wat in sicherhët leewe, ån forstöören; ale wåne up stele mit wënig hüüse åne muurs, slots urer heke.” 12 Dijn wünsch wart sin al een sachen wegneeme, (...) 16 Soo’s dai wolke dat land oiwerneeme daue, kümst duu gëgen mij folk Israel. In dai ën fon dës dåg, bring ik dij gëgen mij land, dat dat folk wät wee ik bün wen ik mij halig måke dau, doir dij, foir eer oogen, ach Gogue.”’ 18 “Dai Oiwerst Her Jehovaa sägt: ‘In der dag, der dag woo Gogue in Israel land henkåme däit, mij groot wuut stijgt up. 22 Ik dau mijn gerichten bringe gëgen em mit slechte daile un blaud. Ik bring ain gewiter mit hågel, füür un enxofre oiwer em, oiwer em sijn soldåte un oiwer feel lüür wat em någåe. 23 Ik gans sicher dau mij groot måke, måk mij hailig un dau mij bekandmåke foir dai oogen fon feel gegënde; un den muite dai waite dat ik Jehovaa bün.