Hebreus

11 Dai gloobe is dat stark upforlåten dat kåme däit wat man luurt, dat klår bewijsen fon dat wat ni saien is. 3 Doir der gloobe wij koine saie al daile uunerm himel wat in ordnung måkt sin doir God sij woord, soo as dai daile wat saien sin, sin upkåme fon daile wat ni saien sin. 4 Doir der gloobe Abel hät wat tau God anbairt wat mëre wërd har as Caim sijn. Doir dëse gloobe hai hät waiten kreege dat hai reäl wäir, weegen dat wat hai anbairt hät, hät God gefale. Nog dat hai dood is, däit bijblijwe oos inlëre doir sijne gloobe. 5 Doir dai gloobe is Enoque weegnome woore taum ni dai dood saie, un in kair stel is hai fuune woore, weegen God haar em weegnome; weegen, airer as weegnome waare, hät hai tüüge kreege dat God gefale däir. 6 Un nog, åne gloobe kan man God ni gefale, weegen wee näig an God kümt mut glööwe dat hai giwt un dat hai beloont dai wat em wirklig suike daue. 7 Doir gloobe Noé, nå God sij beschaid krijge fon daile wat nog ni saien wäire, hät angst hat in ni God gefale un hät aine groote kaste buugt taum sijn familg rere; un, doir dës gloobe, hät hai air gerichten oiwer dai wild bröcht un is air fon dai woore wat dai gerechtigkët erbt häwe wat fone gloobe kümt. 8 Doir gloobe Abraão, as hai raupe woore is, hai hät horgt, un is hentrekt nåm ain stel woo hai erbe däir; hai is wegtrekt, lijkerst dat hai ni waite däir woo hai hengåe däir. 9 Doir gloobe hai hät leewt soo’s uutlandsch in dai forsprääken land, soo’s wen hai in uutlandsch land wäir, un däir in hüt wåne mit Isaque un Jacó, wat ärbe däire dai neemlig forsprääken as hai. 10 Hai däir luure dai stad wat aine stark fundament hät, wat God afmålt un buugt hät. 11 Uk doir gloobe, Sara, lijkerst dat sai al üle wäir, hät kraft kreege taum ain kind häwe, weegen sai däir reäl reekne dai wat dit forspråke hät. 12 Dårweegen, fon bloos aine kërl wat soo wäir as dood, sin sofeel kiner geboore soo as dai stërne am himel un soo as dai sand fone meer wat kair telt krigt. 24 Doir der gloobe, Moisés, as hai groot woore is, hai hät afsägt kent sin as kind fon Farao sij määke. 25 hai hät uutsöcht slecht behanelt sin mit God sij folk un ni nå dai süün leewe doir ain kord tijd oiwer, 26 weegen tau em dai schåm fon Kristus har mër wërd as dai rijkhët fom Egito, hai däir bijblijwe kijke nå dai beloonen wat hai krijge däir. 27 Doir der gloobe, Moisés hät Egito låte, åwer ån sich ängste fon der köönig sijne wuud. Weegen hai blëw stram God saie, wat kair saie kan. 31 Doir gloobe Raabe, dai huur, is ni doodbleewe t’hoop mit dai wat ni horgt häwe, weegen sai hät gaud dai kërls wat nåkijke däire upnåme. 32 Un wat schal ik nog säge? Weegen ik däir ni naug tijd häwe wen ik fortele däir oiwer Gideão, Baraque, Sansão, Jefté, Davi un uk Samuel un dai andrer profët. 33 Doir gloobe, sai häwe regirunge gewune, dai gerechtigkët inset, forspråken kreege, dai muul fon lööwen taumåkt, 34 dai kraft fon füür uutmåkt, sin wegkåme fon dai espada snid, as sai swak wäire sin sai stark woore, sin stark woore in krijg, dai fainde krijg soldåte gewune.