2. Timóteo

5 Weegen ik kan mij nådenke dijne gloobe ån falschhët, gloobe wat airste dijn groosmuter Loide un dijn mama Eunice hat häwe, un ik bün mij sicher wat’s duu uk häst. 7 Weegen God sij hailig gaist drögt in oos kain angst, åwer kraft, lijb un gaure forstand. 13 Hul dij an dai gaure wöör wat’s duu fon mij höört häst, mitm gloobe un lijb wat kåme daue fon dai anigkët mit Jësus Kristus. 16 Dat dai Her barmhärtsigkët tau Onesíforo sijn familg geewe däit, weegen hai hät mij feelmåls stärkt, un hät sich ni schäämt dat ik inspunt wäir. 17 Gans aners, as hai in Roma wäir, hai hät mij genau söcht bet hai mij fuune hät. 18 Dat dai Her erlaubt dat hai barmhärtsigkët fon Jehovaa an dem dag fijne däit. Un duu däist sër gaud waite woo feele arbëd ais hai in Éfeso måkt hät.