1. Tessalonicenses

2 Soo as jij waite, wij häwe nood doirset un sin slecht behanelt woore in Filipos, åwer doir oosem God sijn hülp häwe wij oos koråsch nåme taum dai gaure nijges oiwer God tau juuch preege, lijkerst dat wij sër slecht behanelt wööre. 4 åwer, God hät oos uutsöcht un hät oos oiwergeewt dai gaure nijges preege, soo daue wij preege ni taum dai lüür gelafe, åwer God, wat oos härts uunersuike däit. 7 Gans aners, wij sin lijblig mank juuch woore, soo as ain mama wat eer kiner suuge löt, un däit eer aigen kiner mit lijb uppasse. 8 Soo, weegen wij groot lijb up juuch häwe, wij wäire trecht ni bloos juuch dai gaure nijges fon God inlëre, åwer uk oos best tau juuch måke, weegen jij sin sër lijbt woore for oos. 9 Bruirers, gans sicher jij koine juuch denke fon oose groote un swåre arbëd. Dat wij küüne dai gaure nijges fon God preege, wij däire dag un nacht arbëre dat jij ni oiwer juuch hare ales for oos betåle. 13 Gewiss, is dårweegen dat wij uk God ümer danke, weegen as jij God sij woord kreege häwe, wat jij fon oos höört häwe, jij häwe dat annåme ni as dat woord fone lüür, åwer soo as dat wirklig is, God sij woord, wat in juuch wat glööwe üminren mökt. 19 Den wat is oos hofnung, lustigkët un kroon fon oos frööligkët foir oos Her Jësus, in dai tijd woo hai henkümt un hijr blijwt? Sin dat ni jij? 20 Gans sicher, jij sin oos ëren un lustigkët.