1. Timóteo

3 Dës wöör sin woo wij oos up forlåte koine: Wen air sich anstrenge däit taum air ülst sin, dit wat hai wil, is air gaur dail. 2 Dårweegen, dai ülst mut nischt forkërd måke, bloos ain fruug häwe, sich hule krijge in gewoonhët, gaure forstand häwe, ordnung hule, andrer gaud upneeme un inlëre forståe. 3 Dört ni taufeel drinke un ni gewaldig sin, åwer mut forständig sin, ni strijre. Dört ni dat gild lijbe. 4 Mut gaud sijn aigen familg belëre un sijn kiner in ordnung hule dat dai em ëre. 5 (Weegen, wen air kërl ni sijn aigen familg belërt, wosoo kan dai God sijn gemaind uppasse?) 6 Dört ni air sin wat sich man grår tauwt hät, dat dai ni groosartig wart un wart soo gericht as dai Düüwel. 7 Un nog, hai mut aine gaure nåme häwe mank dai ine wild, dat hai ni schuldig reeken wart un fült ni in dem Düüwel sijn sleng. 8 Dai hülpsdijners muite uk forständig sin, muite eer woord hule, döre ni taufeele wijn drinke, ni wünsche fordaine wat ni richtig is. 9 Muite sich an dai hailig haimligkët fom gloobe hule mit ain rëgen forstand. 10 Dai muite uk airste uunersöcht ware of dai dårtau trecht sin. Den, koine sai hülpsdijners sin, wen sai kain schuld oiwer wat häwe. 11 Dai fruuges muite uk forständig sin, kain kwatscherig måke, sich hule krijge, fornünftig in al daile sin. 12 Dai hülpsdijners muite bloos ain fruug häwe un gaud eer kiner un eer aigen familg belëre. 13 Weegen dai kërls wat gaure arbëd måke, wart gaud oiwer fortelt un koine mit groot upforlåten oiwer der gloobe fon Jësus Kristus fortele.