Provérbios

2 Wen dai groosartigkët kümt, kümt uk glijk dai schåm. Åwer dai klaukhët is bij dai wat gewöönlig sin. 9 Dat wat dai slecht sägt kan der anerd uutrote, åwer doir dat kenen ware dai gerechte rert. 11 Doir dai gerechte sijn seegens dai stad wart groot, åwer doir dat wat dai slechte säge wart dai ümreete. 12 Wee kaine gaure forstand hät foracht de ande, åwer dai mësch wat gaure forstand hät bliwt stil. 13 Dai wat laige däit drögt haimligkët uut, åwer dai wat taum sich upforlåten is, behült dat tau sich. 17 Dai gaur mësch behanelt sich selwst gaud, åwer dai slecht mësch däit sich selwst wat schåre. 24 Is dai wat fraigeewig is im geewen un krigt ümer mër; Anerd wil nischt afgeewe wat dai müst un fült int armhët. 25 Dai mësch wat mit fraiwile giwt, däit wijrer kåme, un wee dai andrer werer lust geewe däit, dai selwst wart werer lust krijge.