LIJD 151
Hai wart eer raupe
1. Oos leewend is soo’s neebel morgens tijg,
däit doch ni lang uuthule.
Mit ais, kan sin dat air doodblijwe däit,
un dat bringt oos feel tråne.
Wee wij lijbe dau’, werer leewe kan!
Höör wat oos God måke däit:
(KOOR)
Dai im graw, God däit bal’ raupe
un sai em antwoore dau’.
Oos God hät sër forlangen
oiwer wem hai lijbe däit.
Fröög dij den, häw kaine twijbel,
hai kan eer upleewe, jå!
Un soo, sai daue leewe,
t’hoop mit oos im paradijs.
2. Wen air reäl mit ais doodblijwe däit,
Jehovaa⁀ais nij forgeet sich.
Bal’ saie wij Jehovaa sijn groot macht,
dai doore ware leewe.
Woo gaud ware sin werer⁀ümfåte den,
dai wat wij sër lijbe dau’!
(KOOR)
Dai im graw, God däit bal’ raupe
un sai em antwoore dau’.
Oos God hät sër forlangen
oiwer wem hai lijbe däit.
Fröög dij den, häw kaine twijbel,
hai kan eer upleewe, jå!
Un soo, sai daue leewe,
t’hoop mit oos im paradijs.
(Sai uk João 6:40,11:11 un 43 un Tia 4:14.)