KAPITEL 2

Fortel soo as duu gewoont büst

2 Coríntios 2:17

WAT MUST DUU MÅKE? Fortel soo as duu gewoont büst, soo däist duu wijse dat dat wërd hät un dat’s duu dij mit dai lüür bekümre däist.

Dau beere un dau dij uiwe. Dau beere taum waiten wat’s duu säge wist un ni wosoo duu dat säge däist. Dau dai oiwerste daile genau waite. Fortel soo as duu gewoont büst, dau ni soo fortele soo as wen’s duu wat afleese däist un dau ni ümer dai neemlige daile säge.

Wen’s duu dai Bijbel urer aners wat leese däist, dau soo måke: lees, dau dat genau forståe un dau feel måls uiwe. Wen’s duu dit måke däist, duu krijgst gaud leese. Wen’s duu leese däist wat air mësch sägt hät, forsuik wijse wat dai mësch forneeme däir as dit sägt hät, åwer dau dij ni tauduul hantaire.
Fortel wat uutm härts kümt. Wen’s duu an dat beschaid denke däist un an wosoo dat gaud kan sin tau dai lüür, duu däist soo fortele as duu gewoont büst. Dai lüür daue dij gërn horge wen sai saie daue dat’s duu dai wårhët fortele däist.

Wen wij fortele soo as wij gewoont sin, muite wij uppasse taum fornünftig mit dai andrer sin. Denk an woweegen muite dai lüür dës beschaid waite, den dau ainfach un onlig fortele dat sai dij forståe koine.
Kijk na dai lüür. Solang as duu fortele däist, kijk na dem mësch. Wen’s duu ain bijblisch preeg måke däist, dau ni bloos tau ale roiwer kijke, åwer kijk na air mësch un nåheer kijk na air anerd mësch un soo wijrer.