LIJD 142
Dai hofnung giwt oos sicherhët
Wat updrükt woore is
1. Fon anfang an is dat leewend doch soo traurig.
Fruuges un kërls loope ümer hijner wind.
Sai wile ni oos God horge un dijne
Un eer groot süün bringt eer feel waidåg.
(KOOR)
Daut lustig singe Jehovaa⁀is reäl
un doir em sij Kind mökt oos frai fone nood.
Bal dood un angst ware hijr ni mër sin.
Dës hofnung oos stärke, nålåte wij ni.
2. ‘God sij groot dag’ däit gans sicher ranerkåme.
Bal kair fon oos däit mër säge: “Bet wonair?”
Wij ware fraimåkt for oos lijblig Fåter,
kåmt den mit oos un singt tau oos God.
(KOOR)
Daut lustig singe Jehovaa⁀is reäl
un doir em sij Kind mökt oos frai fone nood.
Bal dood un angst ware hijr ni mër sin.
Dës hofnung oos stärke, nålåte wij ni.
(Sai uk Sal 27:14, Ecl 1:14, Joel 2:1, Hab 1:2, 3 un Rom 8:22.)