3 Jo̱nathan en Da̱vid sloten toen een verbond,+ omdat hij hem liefhad als zijn eigen ziel.+ 

42 Vervolgens zei Jo̱nathan tot Da̱vid: „Ga in vrede,+ daar wij, wij beiden, in de naam van Jehovah aldus gezworen+ hebben: ’Moge Jehovah zelf tot onbepaalde tijd tussen mij en u en tussen mijn nageslacht en uw nageslacht blijken te zijn.’”*+

Bijgevolg stond Da̱vid* op en ging zijns weegs, en Jo̱nathan zelf kwam in de stad.

8 Want allen hebt GIJ tegen mij samengespannen; en er is niemand die het aan mijn oor onthult+ wanneer mijn eigen zoon [een verbond] met de zoon van I̱saï sluit,*+ en er is niemand van U die met mij mee voelt* en aan mijn oor onthult dat mijn eigen zoon mijn eigen knecht tegen mij heeft opgezet als iemand die in hinderlaag ligt,* zoals heden het geval is.”

7 De koning had echter mededogen met Mefibo̱seth,+ de zoon van Jo̱nathan, de zoon van Saul, wegens de eed+ van Jehovah die er tussen hen was, tussen Da̱vid en Jo̱nathan, de zoon van Saul.