19 Toen Da̱vid nu zag dat zijn dienaren onder elkaar fluisterden, begreep Da̱vid al dat het kind gestorven was. Daarom zei Da̱vid tot zijn dienaren: „Is het kind gestorven?” Waarop zij zeiden: „Het is gestorven.” 

14 En hij wilde niet naar haar stem luisteren, maar gebruikte kracht groter dan die van haar en hij vernederde+ haar en lag bij haar.+ 

14 Terstond zei Da̱vid tot al zijn dienaren die bij hem in Jeru̱zalem waren: „Staat op, en laten wij uitwijken;+ want er zal geen ontkoming voor ons blijken te zijn wegens A̱bsalom! Gaat haastig heen, opdat hij zich niet haast en ons werkelijk inhaalt en wat kwaad is op ons doet neerkomen en de stad slaat met de scherpte van het zwaard!”+