34 Ten slotte klom hij op en ging op het kind liggen+ en legde zijn eigen mond op diens mond en zijn eigen ogen op diens ogen en zijn eigen handpalmen op diens handpalmen en zo bleef hij over hem heen gebogen, en langzamerhand werd het vlees van het kind warm. 

21 Nu gebeurde het dat toen men bezig was een man te begraven, wel, daar zagen zij de roversbende. Terstond wierpen zij de man in de grafstede van Eli̱sa en gingen heen. Toen de man in aanraking kwam met het gebeente van Eli̱sa, kwam hij onmiddellijk tot leven+ en stond op zijn voeten.+

15 En de dode ging overeind zitten en begon te spreken, en hij gaf hem aan zijn moeder.+ 

55 En haar geest*+ keerde terug, en zij stond ogenblikkelijk op,+ en hij beval dat men haar iets te eten zou geven.+ 

28 Verwondert U hierover niet, want het uur komt waarin allen die in de herinneringsgraven zijn,+ zijn stem zullen horen 

44 De [man] die dood was geweest, kwam naar buiten, zijn voeten en handen met zwachtels omwonden+ en een doek om zijn gelaat gebonden. Jezus zei tot hen: „Maakt hem los en laat hem gaan.”

41 Hij reikte haar de hand en richtte haar op,+ en hij riep de heiligen en de weduwen en stelde haar levend voor hen.+ 

10 Maar Pa̱u̱lus ging naar beneden, wierp zich op hem+ en sloeg zijn armen om hem heen en zei: „Houdt ermee op misbaar te maken, want zijn ziel* is in hem.”+ 

9 Want hiertoe is Christus gestorven en weer tot leven gekomen,+ opdat hij Heer over zowel de doden+ als de levenden zou zijn.+