Filippijnse Getuigen leggen Gods geest aan de dag
VOOR de ’Levenswijze der Nieuwe Wereld’-districtsvergaderingen van Jehovah’s getuigen die in 1961 op de Filippijnen werden gehouden, waren uitgebreide voorbereidingen nodig. Eerst werden er zes vergaderplaatsen gekozen om een zo groot mogelijk gebied te bestrijken. Voor het zuidelijke deel en het zuiden van het centrale deel van de Filippijnen werden Bacolod, Cotabato en Ormoc gekozen en voor het noordelijke deel en het noorden van het centrale deel de stad Naga, Cabenatuan en Urdaneta. Daarna moesten de congresafdelingen worden georganiseerd, 1300 gemeenten en geïsoleerde groepen moesten ervan in kennis worden gesteld, er moest voor vergunningen en uitrustingen worden gezorgd, bij het Genootschap in Brooklyn moest nieuwe lectuur worden besteld, het programma moest worden voorbereid en de deelnemers worden uitgekozen.
Natuurlijk zou het „hoofdgerecht” van dit geestelijke feestmaal door de Heilige Schrift worden verschaft. Er werden voorbereidingen getroffen voor het verschaffen van goede, praktische raad over het christelijke gezinsleven, een juiste houding ten opzichte van de andere sekse en de velddienst.
In dit land, waar eenennegentig officieel erkende dialecten bestaan, was het voldoende vertalen van de lezingen, waardoor het leven en de bediening van alle aanwezigen zeer zou worden beïnvloed, een groot probleem. Maanden van tevoren werden de belangrijkste toespraken in de verschillende dialecten overgezet en in de vorm van een manuscript opgesteld. Een spreker zou dan zijn lezing in de voornaamste taal van de streek houden, terwijl sprekers naast hem hetzelfde materiaal vanaf hun in dialect gestelde manuscripten zouden oplezen. Daardoor werd een nauwkeurigheid bereikt die door vele afgevaardigden op prijs werd gesteld.
In de stad Cabenatuan ontwikkelde zich een ongewone situatie. Er werd toestemming verleend om de tribunes van het stadion te gebruiken, maar een andere autoriteit weigerde toestemming te geven voor het gebruik van het terrein. Daar de meeste autoriteiten en de 70.000 inwoners van Cabenatuan Jehovah’s getuigen niet vijandig gezind waren, werd besloten dat het het beste was de vergadering toch in die plaats te houden. Het congres werd nu echter gehouden op een stuk grond van 0,4 ha, dat gratis door een vriendelijke landeigenaar was aangeboden. Onder de verbaasde ogen van de inwoners van Cabenatuan werd er een „stad”, compleet met water, sanitair, verlichting, wegen en voedselvoorraden, geschapen. Een autoriteit van het kantoor van de burgemeester verklaarde: „Jehovah’s getuigen hebben meer geloof aan de dag gelegd dan enige andere religieuze groep die ik ooit heb ontmoet.”
In de stad Cotabato waren het hoofd en de onderwijzers van de school op het terrein waarvan de vergadering werd gehouden, zo onder de indruk van het ordelijke verloop dat zij voor de leerlingen regelingen troffen om het congres te bezoeken, de verschillende afdelingen te bekijken en een dag, als onderdeel van het leerprogramma van de school, naar de lezingen te luisteren.
Tijdens onze vergadering te Urdaneta was de gouverneur van een naburige provincie toevallig in de stad. Hij kwam naar het congres en stond verbaasd over de prachtige organisatie, vooral over de rustige samenwerking en de doelbewuste eenheid die hij opmerkte. De gouverneur was zo onder de indruk van de aanleg en de hulppaviljoenen, dat hij een blauwdruk van de tribune en het podium vroeg en deze ook kreeg. Ook de schoolautoriteiten stonden versteld en zelfs in die mate dat zij de paviljoenen, de cafetariatent en de tenten waarin de afdelingen waren gevestigd, kochten.
Daar het zeer moeilijk is om grote kachels te verkrijgen, improviseerden de Getuigen fornuizen die opmerkelijk doeltreffend bleken te zijn. Voor ieder fornuis werd een rond gat van ongeveer 45 cm diep en met een diameter van 90 cm gegraven. Vlak daarvoor werd een schuin aflopende ingang gemaakt waardoor het hout werd toegevoerd. Achter dit grote gat werd nog een ander gat dat ongeveer 20 cm in diameter was gegraven, dat rechtstreeks naar het vuur ging. Dit was de schoorsteen. Over het vuur werd een enorme gietijzeren pot gezet. De in dit ronde aarden fornuis geconcentreerde hitte was intens daar de wind er niet doorheen kon blazen om de kracht van het vuur te verspreiden. Dit betekende dat er snel en goed gekookt kon worden. Daar er minder brandstof nodig was dan bij een open vuur, waren de geïmproviseerde fornuizen ook economisch. Bovendien hadden de koks geen last van de smorende hitte die door gewone kachels zou zijn ontstaan. Met een uitrusting van acht van zulke aarden fornuizen werden er maaltijden voor de ruim 14.000 bezoekers van de vergadering te Urdaneta bereid.
Het totale aantal toehoorders op alle ’Levenswijze der Nieuwe Wereld’-districtsvergaderingen van Jehovah’s getuigen op de Filippijnen bedroeg 25.167. Een vurige verwachting was tot voldoening schenkende werkelijkheid geworden. De christelijke omgang was prettig en opbouwend en het programma stimulerend en verfrissend. Niet alleen onze broeders op de Filippijnen waren gesterkt door deze vergadering, maar vele personen van goede wil zagen de ware vrede en harmonie die door Gods geest onder christenen die nu voor Gods Nieuwe Wereld leven, tot stand wordt gebracht.