Een dubbele maatstaf

● Christianity Today van 15 april 1977 bericht: „De 4500 leden tellende Conferentie van Mennonieten te Ontario, die loterijen op religieuze gronden veroordeelt, aanvaardde onlangs een schenking van $250.000 van Wintario, een Canadese loterij. Afgevaardigden van de conferentie verleenden er hun goedkeuring aan op de schenking in te gaan nadat hun was verteld dat afwijzing van de schenking vertraging kon brengen in de bouw van een 3,4 miljoen dollar kostend gemeenschapscentrum voor 65-plussers, dat in een wooncomplex voor doopsgezinde gepensioneerden moet komen. Zij stemden erin toe het geld te aanvaarden op voorwaarde dat de conferentie naar wegen zou zoeken om het terug te betalen.”

„Als wij het geld niet aannemen”, zo redeneerde naar verluidt een afgevaardigde van de conferentie, „zal iemand anders het krijgen en het op onverantwoorde wijze besteden. Wij als christenen dragen de verantwoordelijkheid erop toe te zien dat het geld op juiste wijze wordt besteed.”

Hoewel heel wat mensen wellicht net zo redeneren, kan men niet aan het feit ontkomen dat deelnemen aan een loterij een vorm van gokken is, hetgeen in Gods Woord wordt afgekeurd. Degenen die aan de Schrift vasthouden, stellen hun vertrouwen niet in het geluk (Jes. 65:11, 12). Zij zijn er niet op belust geld en waardevolle dingen te verkrijgen zonder ervoor te werken (2 Thess. 3:10). Bovendien gaan godvruchtige personen, in het besef dat „hebzuchtige personen” Gods koninkrijk niet zullen beërven, alle vormen van gokken uit de weg vanwege de hebzucht die het in iemands hart kan opwekken (1 Kor. 6:9, 10). Bijgevolg verleent de christelijke gemeente geen steun aan gokken en tracht ze er evenmin op enigerlei wijze profijt van te trekken.