Vragen van lezers
Volgens Mattheüs 17:20 konden de apostelen een jongen ’wegens hun kleingelovigheid’ niet genezen. In Markus 9:29 wordt hun onvermogen echter in verband gebracht met de noodzaak van gebed. Waarom worden in verschillende evangelieverslagen verschillende redenen genoemd?
In werkelijkheid vullen de twee verslagen elkaar aan en zijn ze niet tegenstrijdig. Laten wij eerst Mattheüs 17:14-20 beschouwen. Een man berichtte dat zijn zoon aan vallende ziekte leed en dat Jezus’ discipelen de jongen niet hadden kunnen genezen. Vervolgens genas Jezus hem door een demon uit te werpen die hem kwelde. De discipelen vroegen waarom zij de demon niet hadden kunnen uitwerpen. Volgens Mattheüs’ verslag antwoordde Jezus: „Wegens uw kleingelovigheid. Want voorwaar, ik zeg u: Indien gij geloof hebt ter grootte van een mosterdzaadje, zult gij tot deze berg zeggen: ’Verplaats u van hier naar daar’, en hij zal zich verplaatsen, en niets zal u onmogelijk zijn.”
Slaan wij nu Markus 9:14-29 op, dan treffen wij meer details aan. Markus 9:17 verschaft bijvoorbeeld het detail dat de epileptische aanvallen in dit geval door een boze geest werden veroorzaakt. Het is opmerkenswaard dat de bijbel elders zegt dat Jezus epileptici en door demonen bezetenen genas (Mattheüs 4:24). In deze unieke situatie werden de aanvallen veroorzaakt door een „stomme en dove geest”, dat wil zeggen, een goddeloze geest, hetgeen door de arts Lukas wordt bevestigd (Lukas 9:39; Kolossenzen 4:14). Merk in Markus 9:18 de zinsnede op: „En waar deze [demon] hem ook aangrijpt.” De jongen werd dus niet voortdurend door de demon lastig gevallen, slechts af en toe. Toch konden de discipelen de demon niet uitwerpen en de jongen genezen. Toen zij vroegen waarom, antwoordde Jezus: „Dit soort kan door niets anders worden uitgeworpen dan door gebed.”
Uit het nauwkeurig lezen van Markus’ verslag blijkt echter dat het niet in strijd is met wat Mattheüs heeft opgetekend. In Markus 9:19 lezen wij dat Jezus zich erover beklaagde dat dat geslacht zo ongelovig was. En in vers 23 staat dat hij tegen de vader van de jongen zei: „Alle dingen zijn mogelijk voor wie geloof heeft.” Dus ook Markus legt de nadruk op de belangrijkheid van geloof. Alleen vermeldt Markus in vers 29 een extra detail. Markus voegt toe wat Jezus over gebed zei, iets wat noch Mattheüs noch Lukas had vermeld.
Wat kunnen wij dus zeggen? Bij andere gelegenheden wierpen zowel de twaalf apostelen als de zeventig discipelen goddeloze geesten uit (Markus 3:15; 6:13; Lukas 10:17). Maar in dit geval slaagden de discipelen er niet in de demon uit te werpen. Hoe kwam dit? Als wij de in de verschillende verslagen genoemde details combineren, moeten wij concluderen dat zij zich er in dit geval niet op hadden voorbereid. Misschien bestond het probleem gedeeltelijk in de soort van demon waar het om ging, want het schijnt dat demonen een verschillende persoonlijkheid, uiteenlopende interesses en zelfs verschillende bekwaamheden hebben. Bij deze was een extra krachtig geloof nodig en moesten zij vurig om Gods hulp bidden. Natuurlijk bezat Jezus zo’n geloof. Ook had hij de steun van de Hoorder van het gebed, zijn Vader (Psalm 65:2). Jezus kon de gekwelde jongen niet alleen genezen door de demon uit te werpen, maar hij deed het ook.