Koninkrijksverkondigers brengen verslag uit

Een speurtocht naar de ware God wordt beloond

IN DE tiende eeuw v.G.T. was het tweestammenrijk Juda doordrenkt van valse aanbidding. Te midden van deze algemeen heersende afgoderij leefde echter een man die de juiste hartentoestand jegens God bezat. Zijn naam was Josafat. De profeet Jehu zei over hem: „Er [zijn] goede dingen bij u gevonden, omdat gij . . . uw hart hebt bereid om de ware God te zoeken” (2 Kronieken 19:3). Zo hebben ook thans, in deze „kritieke tijden . . ., die moeilijk zijn door te komen”, miljoenen mensen ’hun hart bereid’ om de ware God, Jehovah, te zoeken (2 Timotheüs 3:1-5). Dit wordt bevestigd door de volgende ervaring uit Togo (West-Afrika).

Casimir ging naar een katholieke school en deed zijn eerste communie toen hij negen jaar was. Tegen de tijd dat hij veertien werd, was Casimir er echter mee opgehouden naar de kerk te gaan. Dit maakte dat hij in angst leefde omdat hij dacht dat het overslaan van de mis tot gevolg zou hebben dat hij in een vurige hel of op zijn minst in het vagevuur terecht zou komen.

Op school sloot Casimir zich aan bij een groep jongeren die eens per week bij elkaar kwamen om de bijbel te bestuderen. Ook begon hij zelf de bijbel te lezen. Bij één gelegenheid las Casimir in het boek Openbaring over een angstaanjagend wild beest dat uit de zee kwam (Openbaring 13:1, 2). Toen hij de leider van de bijbelstudiegroep ernaar vroeg, werd hem verteld dat het beest echt was en dat het werkelijk uit de zee zou komen. Deze uitleg verontrustte Casimir omdat hij niet ver van de Atlantische kust woonde. Hij was ervan overtuigd dat hij een van de eerste slachtoffers van het wilde beest zou zijn.

Casimir begon geld te sparen zodat hij naar de wildernis in het noorden zou kunnen vluchten om aan het wilde beest te ontkomen. Hij vertelde een klasgenoot over zijn plannen. De klasgenoot, die een van Jehovah’s Getuigen was, verzekerde hem dat er geen letterlijk beest uit de zee zou komen. Kort daarna werd Casimir voor de vergaderingen in de Koninkrijkszaal uitgenodigd. Hij genoot van de vergaderingen en begon ze geregeld te bezoeken. Ook aanvaardde hij een huisbijbelstudie.

Terwijl Casimir vorderingen maakte met zijn studie, begon de familie tegenstand te bieden. Zijn familieleden beoefenden voorouderverering en aten niet-uitgebloed vlees dat van offers was overgebleven. Toen Casimir beleefd weigerde het vlees te eten, werd hij bedreigd en werd hem gevraagd het huis te verlaten. Casimir bleef kalm en de dreigementen werden niet uitgevoerd. Drie maanden lang werd er tijdens de gezinsmaaltijden echter alleen maar zulk vlees op tafel gezet. Voor Casimir was het moeilijk om genoeg te eten te krijgen maar hij doorstond deze en andere ontberingen.

Casimir bleef geestelijke vorderingen maken, droeg zich op en werd gedoopt. Later werd hij als dienaar in de bediening aangesteld en bezocht hij de vierde klas van de Bedienarenopleidingsschool in Togo. Tegenwoordig werkt hij met veel plezier als vrijwilliger op het bijkantoor.

Ja, de woorden van koning David zijn in veel gevallen beslist waar gebleken: „Indien gij [Jehovah] zoekt, zal hij zich door u laten vinden.” — 1 Kronieken 28:9.

[Illustraties op blz. 8]

Casimir (rechts) werkt met veel plezier als vrijwilliger op het bijkantoor