Fenicië

In de oudheid een bondgenootschap van stadstaten in een kuststrook langs de oostkust van de Middellandse Zee. Het gebied van Fenicië kwam ongeveer overeen met het huidige Libanon en kleinere delen van Syrië en Israël. De belangrijkste stad van Fenicië was eerst Sidon, maar later werd dat Tyrus, oorspronkelijk een kolonie van Sidon.

In de Bijbel vinden we aanwijzingen dat de Sidoniërs afstammelingen van Noach waren via Cham, Kanaän en Sidon (Ge 10:1, 6, 15, 18, 19). Ze noemden hun land Kanaän en beoefenden de Kanaänitische religie. Later noemden de Grieken het gebied Fenicië. In de Bijbel worden de termen Fenicië, Kanaän en Sidon meerdere keren gebruikt voor dezelfde regio (Joz 13:6; Re 1:32; Han 21:2). Na verloop van tijd werd het Fenicische alfabet, dat veel overeenkomsten had met het Oudhebreeuws, de basis van het Griekse en Latijnse schrift. De Feniciërs waren vakkundige scheepsbouwers en navigators, en ze behoorden in de oudheid tot de belangrijkste zeevarende handelaars, die naar de toen bekende uiteinden van de aarde voeren (Ez 27:1-9).

In de loop van de geschiedenis is Fenicië overheerst geweest door Assyrië, Babylon, Perzië en Griekenland. Rome veroverde de regio in 64 v.Chr. In de eerste eeuw n.Chr. maakte Fenicië deel uit van de Romeinse provincie Syrië. De geschiedenis van Fenicië en de belangrijkste steden ervan laat de nauwkeurigheid van Bijbelprofetieën uitkomen (Jes 23:1-14; Jer 25:17, 22, 27; Ez 26:3, 4).