De opkomst van de Anglo-Amerikaanse wereldmacht
SINDS het einde van de Tweede Wereldoorlog hebben de westerse natiën en het communistische oostelijke blok een concurrentiestrijd gevoerd die zo nu en dan in geweld is losgebarsten. Groot-Brittannië en de Verenigde Staten zijn als gecombineerde of dualistische wereldmacht de westerse natiën in het tegenhouden van de expansie van het communisme voorgegaan.
Na vijfentwintig jaar koude oorlogen, provocerende handelingen over en weer en hete oorlogen, is de wereldtoestand nog steeds gespannen en gevaarlijk, zoals blijkt uit de toestanden in het Midden-Oosten, Zuidoost-Azië en elders. Wat zal de toekomst brengen? Zal het op vernietiging in een wereldomvattende kernoorlog uitlopen? Bestaat er enige hoop dat er ooit blijvende vrede zal komen? Bepaalde feiten omtrent de Anglo-Amerikaanse wereldmacht werpen licht op de zaak.
Nauwe verwantschap
Tussen Groot-Brittannië en de Verenigde Staten bestaat al lange tijd een nauwe verwantschap. In 1946 verwees Winston Churchill hiernaar met de woorden „speciale verwantschap” en „broederlijke verbintenis”.
Deze verwantschap bleek heel duidelijk tijdens de Eerste en tijdens de Tweede Wereldoorlog. Doordat deze twee natiën hun militaire uitrusting en economische hulpmiddelen combineerden, waren ze in staat de militaire macht van Duitsland en zijn bondgenoten in die twee oorlogen te verslaan. De atoombom die zo’n voorname rol speelde in verband met de beslissende uitslag van de Tweede Wereldoorlog, was het resultaat van een verenigde krachtsinspanning van Britse en Amerikaanse geleerden. Dat is echter nog niet alles.
Zowel het partnerschap van deze twee natiën als het initiatief dat ze namen, hebben de hoofdrol gespeeld bij het oprichten en vestigen van stelsels in verband met wereldhandel en -economie. De voornaamste valuta’s voor de internationale handel zijn in feite nog steeds het Britse pond sterling en de Amerikaanse dollar. Nog een aanwijzing voor de wereldomvattende invloed van de Anglo-Amerikaanse combinatie is het feit dat deze twee natiën de initiatiefnemende kracht waren achter de vorming van de Volkenbond en de Verenigde Naties.
Er kan weinig twijfel over bestaan dat de Anglo-Amerikaanse wereldmacht grote invloed op de wereldaangelegenheden in deze twintigste eeuw heeft uitgeoefend. Hoewel Groot-Brittannië en de Verenigde Staten enige meningsverschillen hebben gehad, zijn ze over het geheel genomen nauw samenwerkende partners geweest, hetgeen ze tot een dualistische wereldmacht heeft gemaakt die in de geschiedenis haar weerga niet heeft. Hieromtrent merkte de Saturday Evening Post van 1 juli 1967 op: „Winston Churchill wees er heel graag op dat de Verenigde Staten en Engeland samen een onaantastbare combinatie vormden. Dit is nog steeds waar, wereldrijk of geen wereldrijk, goudonttrekking of geen goudonttrekking.”
Wijzend op de nauwe verwantschap tussen de twee landen, verklaarde de Britse ambassadeur voor de Verenigde Staten in een toespraak, gehouden op 22 mei 1963: „Thans geloof ik dat onze twee regeringen nauwer met elkaar samenwerken dan welke andere twee vrije en soevereine machten ooit tevoren in vredestijd hebben gedaan. . . . Geen enkele alliantie in de geschiedenis heeft zoveel macht uitgeoefend als die van het Anglo-Amerikaanse partnerschap sinds de dag in 1941 waarop wij als makkers naast elkaar stonden in de strijd.” Dit partnerschap is veelbetekenend, daar het in de bijbelse profetieën was voorzegd.
Vroeg begin
De eerste kiemen van de Anglo-Amerikaanse wereldmacht werden in werkelijkheid lange tijd geleden door het Romeinse Rijk gelegd. Volgens de bijbelse geschiedenis was het Romeinse Rijk de zesde wereldmacht in een reeks die met Egypte uit de oudheid, of de vierde vanaf Babylon gerekend, begon. Zoals was voorzegd, zou de Anglo-Amerikaanse wereldmacht, die wordt beschreven als een ’horen die grandioze dingen sprak’, uit het Romeinse Rijk voortspruiten (Dan. 7:7, 8, 23, 24). Hoe bleek dit zo te zijn?
Toen de Romeinse legers in de eerste eeuw vóór onze gewone tijdrekening in Engeland aan land gingen, maakten zij Engeland tot een deel van het Romeinse Rijk. Aldus begon zich daar de zesde wereldmacht stevig te vestigen, met als plaatselijke hoofdstad Camulodunum, wat nu Colchester is. Voordat de Romeinen kwamen, was het land verdeeld onder circa dertig volksstammen. Nadat deze stammen onderworpen waren, vormde dit gebied de westelijke scheiding van de Romeins-Europese provincies.
Onder Romeinse bescherming was Engeland voorspoedig en verrezen er ongeveer tweeënnegentig steden. Als bevestiging van het feit dat deze Romeinse overheersing van Engeland het begin was van de geschiedenis van Groot-Brittannië, verklaart het boek The Historians’ History of the World, door Henry Smith Williams, het volgende: „De geschiedenis van Groot-Brittannië kan geacht worden te zijn begonnen met de landing van Caesars legioenen aan de zuidkust van Engeland.” Zo zien wij de verbindingsschakel tussen het Romeinse Rijk en de Anglo-Amerikaanse of zevende wereldmacht.
Waarom de datum 1763 van veel betekenis is
De zevende wereldmacht verscheen voor het eerst in 1763, toen Groot-Brittannië de eerste handelsmacht van de wereld werd. In dat jaar, aan het einde van de Zevenjarige Oorlog waaraan bijna elke natie van Europa deelnam en die over de hele wereld werd gestreden — in India, Noord-Amerika, Duitsland en in volle zee — nam Groot-Brittannië de meeste van de Franse bezittingen in Noord-Amerika over. Thans waren de eerste kiemen die door het Romeinse Rijk waren gelegd, tot een machtige organisatie uitgegroeid die mettertijd een dualistische wereldmacht zou worden en die in de bijbel in Openbaring 13:11 voorzegd is onder het symbool van een wild beest dat „twee horens, gelijk een lam” had maar dat „ging spreken als een draak”.
Dat de Zevenjarige Oorlog, die in 1756 begon en in 1763 eindigde, de opkomst van Groot-Brittannië als wereldmacht kenmerkte, wordt door de Encyclopædia Britannica in haar Elfde Uitgave, als volgt opgemerkt: „Deze oorlog heeft het fundament van het Britse Rijk gelegd. . . . De Vrede van Parijs (10 februari 1763) en de Vrede van Hubertusburg (15 februari) kenmerkten een belangrijke fase in de geschiedenis van Europa. Door de eerste [vrede] kwam Groot-Brittannië als een machtig imperium met bezittingen over de gehele wereld uit de oorlog te voorschijn.”
Hoewel Groot-Brittannië in de Vrijheidsoorlog die in 1775 begon, zijn Amerikaanse kolonies verloor, bleef het zich elders als wereldmacht uitbreiden. Van 1798 tot 1805 verviervoudigde het zijn bestuursgebied in India en tegen 1818 zorgde het voor een soevereine bestuurder in dat land. Gedurende de regering van koningin Victoria (1837 tot 1901) kwamen nog meer gebieden van India, alsmede Burma en grote delen van Afrika onder Brits bestuur.
Bij de dood van deze koningin bezat het Britse Rijk één op elke vier vierkante kilometer landoppervlakte in de wereld, zodat het gezegde ontstond dat ’de zon over het Britse Rijk nooit ondergaat’. Er is wel eens gezegd dat van elke vijf personen in de wereld er één Brits onderdaan was. Vanwege zijn grote zeemacht werd gezegd dat ’Engeland de golven beheerst’. Op welke wijze groeide Groot-Brittannië als de zevende wereldmacht echter uit tot een dualistische macht, een macht die in de wereldgebeurtenissen van thans een belangrijke rol speelt?
Verschijning van de dualistische Anglo-Amerikaanse macht
De verandering begon toen de Amerikaanse kolonies, die oorspronkelijk Engels waren, zich afscheidden om een afzonderlijke natie te vormen: de Verenigde Staten van Amerika. Het duurde niet lang of het Britse Rijk en deze nieuwe natie gingen als partners samenwerken. Dit was ten tijde van de Monroeleer in 1823.
Omstreeks deze tijd werd Groot-Brittannië verontrust toen verscheidene Europese regeringen er bij Frankrijk op aandrongen troepen naar Latijns-Amerika te zenden om daar de Spaanse en Portugese koninklijke regering te helpen herstellen. Engeland deed de Verenigde Staten het voorstel een gemeenschappelijke waarschuwing tot de Europese regeringen te richten om buiten de beide Amerika’s te blijven.
De Verenigde Staten besloten zelfstandig te handelen en vaardigden de Monroeleer uit, waarin wordt verklaard dat ze zich tegen elke poging van die natiën om het werelddeel Amerika te koloniseren of te domineren, zouden verzetten. In een commentaar hierover verklaart de World Book Encyclopedia (uitgave 1966): „De doeltreffende uitwerking van de leer was meer te danken aan de Britse zeemacht dan aan de Amerikaanse politiek.” De Verenigde Staten waren toen nog betrekkelijk zwak.
Tijdens de Spaans-Amerikaanse Oorlog van 1898 sloten Engeland en de Verenigde Staten zich nog nauwer aaneen. Dit wordt uiteengezet in de New Cambridge Modern History, door G. N. Clark, blz. 580: „Een oorlog waarin de Verenigde Staten daarna met Spanje verwikkeld raakten, versterkten dit gevoelen. De regering en het volk van de Verenigde Staten beseften het voordeel dat zij trokken van de goede relaties met Groot-Brittannië in het uur dat zij deze hard nodig hadden, en de twee natiën sloten zich aaneen zoals misschien nog nooit tevoren twee andere natiën zich aaneengesloten hadden.” Deze nauwe verwantschap heeft, zoals wij hebben gezien, tot in de twintigste eeuw voortgeduurd, en het resultaat is een dualistische wereldmacht.
Dat deze wereldmacht nog steeds een machtige positie in de wereldaangelegenheden inneemt, blijkt duidelijk uit een artikel in de uitgave van 28 september 1969 van The Washington Post, waarin commentaar werd gegeven over de aanwezigheid van Amerikaanse militaire eenheden in andere landen. Het blad merkte op dat dit geldt voor achtenzestig landen buiten de Verenigde Staten en zei vervolgens: „Inderdaad gaat de zon nooit onder over de verbijsterende militaire versperringen van Amerika.” Aldus wordt de invloed van de Anglo-Amerikaanse wereldmacht nog steeds over de gehele wereld gevoeld ook al heeft Groot-Brittannië niet langer het uitgestrekte imperium dat het eens bezat. Thans echter wordt deze invloed door de communistische natiën betwist.
Wat betekent dit alles voor u?
U bent thans betrokken bij de „botsing” die aan de gang is tussen de Anglo-Amerikaanse wereldmacht en het blok van communistische natiën. Wanneer deze botsing in een wereldomvattende kernoorlog zou losbarsten, dan zou iedereen er op afschuwelijke wijze bij betrokken worden.
Als deze concurrentiestrijd zich tot een economische ineenstorting van de Anglo-Amerikaanse wereldmacht zou ontwikkelen, dan zou u er hoogstwaarschijnlijk economisch door getroffen worden. Waarom? Omdat het economisch welzijn van vele natiën momenteel op de een of andere wijze afhankelijk is van het economisch welzijn van de Anglo-Amerikaanse wereldmacht. Waarheen kunt u zich echter wenden ten einde betrouwbare inlichtingen over de toekomst te verkrijgen?
De bijbel bevat de inlichtingen die u nodig hebt. Daarin wordt niet alleen de opkomst van de Anglo-Amerikaanse wereldmacht voorzegd doch ook dat deze macht in botsing zou komen met het blok van communistische natiën. In zijn voorzegging dienaangaande spreekt de bijbel over deze politieke machten als de „koning van het zuiden” en de „koning van het noorden”. — Dan. 11:40.
Wat de bijbel over de toekomst van de Anglo-Amerikaanse wereldmacht en de communistische „koning van het noorden” zegt, kan u vervullen met onvervalste hoop op betere wereldtoestanden. De bijbel voorzegt niet dat een van die machten over de andere zal zegevieren, maar toont in plaats daarvan aan dat ze beide aan hun eind zullen komen. Ze zullen vervangen worden door Gods koninkrijk dat in handen is van Jezus Christus, en deze regering zal er werkelijk in slagen voorgoed en voor altijd wereldvrede te brengen. — Dan. 2:44; Jes. 9:7; Ps. 37:11.