Wacht u op de Opname van de Gemeente?

„HET is niet Gods fout. Het is mijn fout. Ik heb een verkeerde berekening gemaakt”, zou Bill Maupin, de leider van de groep, naar verluidt gezegd hebben. De voorspelde datum, 28 juni 1981, was gekomen en weer voorbij gegaan — en er was niets gebeurd.

De leden van Maupins groep, die zesendertig uur geduldig wachtend bijeen waren geweest, waren niet de eersten die teleurgesteld werden. Op 22 oktober 1844 hadden naar schatting 100.000 volgelingen van William Miller urenlang op de daken van huizen en op heuvels op dezelfde gebeurtenis staan wachten.

Waarop hadden deze twee groepen, en andere in de tussenperiode, met zoveel verlangen gewacht? De Opname van de Gemeente!

Wat houdt de Opname van de Gemeente in?

In grote trekken gaat het om de geloofsovertuiging dat christenen zullen worden weggerukt, plotseling uit de wereld genomen, om met Christus „in de lucht” verenigd te worden. Zoals Tim LaHaye schreef in zijn boek The Beginning of the End (Het begin van het einde): „Wij zullen deze aarde onmiddellijk verlaten. Wat wij ook op dat moment aan het doen zijn, wij zullen plotseling uit de wereld weggenomen worden.”

Hij vervolgde: „De Opname van de Gemeente zal een gebeurtenis van dermate verbijsterende omvang zijn dat heel de wereld zal weten dat wij weggaan. Sommigen hebben geopperd dat zich in de hele wereld vliegtuigongelukken, busongelukken en treinongelukken zullen voordoen wanneer christelijke piloten en bestuurders plotseling uit de wereld weggenomen zullen worden. Wie kan zich een voorstelling maken van de chaos op de snelwegen wanneer christelijke automobilisten uit hun auto’s worden weggerukt!”

Sommigen hebben dan ook stickers op hun bumper geplakt met de tekst: „Bij de Opname van de Gemeente zal deze auto zijn chauffeur kwijtraken.”

Maar er bestaan verschillende meningen over het hoe en wanneer van de opneming van de kerk. Sommigen geloven dat deze gebeurtenis in het verborgen zal plaatsvinden en dat degenen die worden weggenomen, eenvoudig verdwijnen. Anderen denken dat Christus zichtbaar zal verschijnen en de „heiligen” in zichtbare lichamen tot zich omhoog zal trekken terwijl de wereld het zal aanschouwen. Sommigen geloven dat het opgenomen worden plaatsvindt na de tekenen en de „grote verdrukking” waarvan de bijbel in Matthéüs hoofdstuk 24 gewag maakt.

De populairste gedachte is echter dat er twee gescheiden komsten van Christus zijn (of twee fasen in zijn komst): Eerst in de lucht om vóór het begin van een zeven jaar durende verdrukking de gelovigen tot hem te vergaderen; vervolgens naar de aarde om aan het eind van die verdrukking zijn koninkrijk op te richten en zijn duizendjarige regering te beginnen.

Waarom sommigen erop wachten

De gedachte totaal te ontkomen aan toekomstige wereldrampen oefent op velen een grote aantrekkingskracht uit. Ze heeft zulke gelovigen ertoe gebracht een onbezorgde houding tegenover de wereldtoestanden aan te nemen.

„Het grote verschil tussen de geleerden en deze gelovigen”, zegt George Plagenz, een schrijver over religieuze onderwerpen, „is dat de eersten zich zorgen maken dat de wereld spoedig zou kunnen eindigen, terwijl de christenen letterlijk opgewonden zijn over dat vooruitzicht. . . . De reden voor het optimisme van deze in de bijbel gelovende christenen is dat in hun visie de wereld weliswaar wankelt op de rand van de Grote Verdrukking, een kosmische ramp die in de bijbel is voorzegd, maar dat zij die in Christus geloven, gespaard zullen worden.”

In zijn boek Armageddon, Oil and the Middle East Crisis (Armageddon, olie en de crisis in het Midden-Oosten) schrijft John F. Walvoord: „Het zou moeilijk zijn niet verontrust te raken als de Schrift niet duidelijk toonde dat gelovigen in deze tijd geen onvermijdelijk martelaarschap in de grote verdrukking te wachten staat. Ware christenen van thans hoeven geen vrees te koesteren voor de catastrofale dagen die de wereld binnenkort zullen treffen. In plaats daarvan zien zij hun hoop dat Christus wederkomt en dat zij tot de Heer vergaderd worden om voor eeuwig in Zijn tegenwoordigheid te zijn, al bijna verwezenlijkt.”

„Wat een manier om te leven!” roept de populaire schrijver Hal Lindsey uit. „Met optimisme, met verwachting, met opwinding. Wij behoren te leven als personen die niet verwachten hier nog erg lang te zijn.”

Wordt deze gedachte in de bijbel aangetroffen?

Leert de bijbel dat alle ware christenen opgenomen zullen worden naar de hemel? Zullen zij weggenomen worden terwijl de rest van de mensheid achterblijft en een ramp tegemoet gaat?

Degenen die dit geloven, baseren deze overtuiging op 1 Thessalonicenzen 4:16, 17, waar wij lezen: „De Heer zelf zal uit de hemel neerdalen met een bevelende roep, met de stem van een aartsengel en met Gods trompet, en zij die dood zijn in eendracht met Christus zullen eerst opstaan. Daarna zullen wij, de levenden, die overblijven, te zamen met hen in wolken worden weggerukt, de Heer tegemoet in de lucht, en aldus zullen wij altijd met [de] Heer zijn.”

Hieraan wordt dan de volgende letterlijke interpretatie gegeven: Christus komt weer naar de aarde. De dode „heiligen” zullen een opstanding krijgen en de levende „heiligen” zullen weggerukt worden. Met nieuwe, onsterfelijke lichamen zullen zij opstijgen en zich in de lucht bij Christus voegen, en hij zal hen naar de hemel voeren.

Deze geloofsovertuiging hangt samen met de wederkomst van Jezus Christus. Maar wat vertelt de bijbel ons over het doel van Christus’ wederkomst?

Manier en doel van Christus’ wederkomst

De bijbel geeft niet te kennen dat er een letterlijke, lichamelijke terugkeer van Christus naar de aarde zal zijn. In plaats daarvan blijkt hij terug te keren in de zin dat hij zijn aandacht op de aarde richt, ten einde bepaalde doeleinden met betrekking tot de mensheid te verwezenlijken.

Christus’ neerdalen waarover 1 Thessalonicenzen 4:16 spreekt, moet op dezelfde manier opgevat worden als wat de Schrift zegt over het afdalen van God naar de aarde. De bijbel zegt bijvoorbeeld van God: „Hij nu boog de hemel neer en daalde af; en dikke donkerheid was onder zijn voeten” (2 Sam. 22:10). „Ziet! Jehovah gaat uit van zijn plaats, en hij zal stellig neerdalen en treden op de hoge plaatsen der aarde” (Micha 1:3). Wat wordt met deze woorden bedoeld? Niet dat God zijn plaats in de hemel zal verlaten, maar dat hij zijn aandacht op aangelegenheden op aarde zal richten.

Wanneer Christus op een zelfde wijze zijn aandacht op de aarde richt, wekt hij diegenen uit de dood op die met hem deel zullen hebben aan zijn hemelse regering (1 Thess. 4:14, 15; Openb. 20:6). Net als Jezus worden ook zij onzichtbaar opgewekt ten einde zich in het geestenrijk bij hem te voegen. Zo zullen „zij die dood zijn in eendracht met Christus . . . eerst opstaan”. Dan zullen die gezalfde christenen die nog op aarde in leven zijn, bij het voltooien van hun aardse loopbaan „in wolken worden weggerukt als onzichtbare geestenzonen van God opgewekt], de [onzichtbare] Heer tegemoet in de lucht”. „Daarna”, zoals 1 Thessalonicenzen 4:17 dat zegt, betekent dus dat zulke getrouwen die dan sterven, ook een opstanding in de geest zullen ontvangen. — 1 Kor. 15:51-53.

Maar ten tijde van Christus’ wederkomst wordt nog veel meer tot stand gebracht. Nadat hij als Koning in Gods hemelse koninkrijk is geïnstalleerd, werpt hij eerst Satan uit de hemel en beperkt zijn bewegingsvrijheid tot de nabijheid van de aarde. Vanaf zijn hemelse troon richt Jezus zijn aandacht dan op de aarde voor inspectie en oordeel. Natiën worden ’voor hem vergaderd’ en de mensen worden gescheiden als „schapen” van „bokken”. — Matth. 25:31-33; Openb. 12:7-12.

Die door Jezus teweeggebrachte scheiding is gebaseerd op de houding die individuele personen aannemen tegenover Christus’ „broeders”, die gezalfde christenen, de „levenden, die overblijven”, die in leven zijn wanneer de Heer wederkomt. Jezus’ „broeders” is het werk toevertrouwd het „goede nieuws van het koninkrijk” te prediken en ’discipelen te maken van mensen uit alle natiën’ (Matth. 25:34-45; 24:14; 28:19, 20). Degenen die in Jezus’ illustratie van ’de schapen en de bokken’ als „schapen” worden afgescheiden, sluiten zich in het bekendmaken van Gods koninkrijk bij Christus’ „broeders” aan. Maar zij koesteren niet de hoop opgenomen te worden of een hemelse opstanding te ontvangen om met hun Heer te zijn. In plaats daarvan hebben zij de schriftuurlijke hoop door de grote verdrukking heen te komen en voor eeuwig onder paradijselijke omstandigheden op aarde te leven. Met betrekking tot dit aardse grondgebied van het koninkrijk zal de Koning Jezus Christus hun de uitnodiging doen toekomen: „Komt, gij op wie de zegen van mijn Vader rust, beërft het koninkrijk dat sedert de grondlegging der wereld voor u is bereid.” — Matth. 25:34, 46; Openb. 7:9, 10, 14.

[Illustratie op blz. 14]

Sommigen geloven dat er vliegtuig-, bus-, trein- en auto-ongelukken zullen plaatsvinden wanneer christelijke piloten en bestuurders plotseling uit de wereld weggenomen zullen worden