Water, water, overal water . . .

DE DAGERAAD breekt aan. In de huizen komen de mensen in beweging na weer een nacht van verkwikkende slaap. In douche en badkuip stroomt het water om hun lichaam op te frissen. Er zijn slaperige ogen die gewekt moeten worden met een plens water, baarden die geschoren moeten worden. Er moeten ketels water worden getapt voor dat bakje thee of koffie waarmee voor sommigen de dag beslist moet beginnen. Vuile vaat en kleren zullen in schoon water gewassen moeten worden.

Naarmate de ochtendzon hoger aan de hemel rijst, beginnen de raderen van de industrie tot leven te komen. Kleppen worden opengezet zodat er water, het zo noodzakelijke levensvocht voor verwarming, koeling, stroomopwekking, samenstelling van chemicaliën en vele andere doeleinden, door kilometerslange leidingen kan stromen.

Zonder water zouden de raderen van de industrie kreunend tot stilstand komen, even zeker als wanneer de stekker uit het stopcontact was gehaald. Een voorbeeld: Aan de produktie van de 900 kg staal in uw auto is zo’n 230.000 liter water te pas gekomen, en er is meer dan 4 liter water nodig geweest voor de raffinage van elke liter brandstof in de tank van die auto. Cafés en restaurants bereiden zich voor op weer een drukke dag, waarin de wijzertjes van hun watermeters vlijtig zullen draaien. In de drogere gebieden stoten kilometerslange buizen en tienduizenden sproeikoppen miljoenen liters kostbaar water uit om de landerijen te bevloeien waar zoveel voedsel voor de steden vandaan komt.

Water, water, overal water. De voorraad schijnt onuitputtelijk. Omdat deze gedachte in de geest van de meeste mensen post heeft gevat, wordt het misbruikt, verkeerd gebruikt, verspild en als iets vanzelfsprekends beschouwd, zonder dat men zich erg bekommert om de vraag waar het allemaal vandaan komt. Omdat er zo makkelijk aan te komen is, leven zelfs minder welgestelde personen in de grote steden in dit opzicht beter dan de koningen uit de oudheid in al hun schitterende pracht. Door even een kraan in hun keuken of badkamer open te draaien, kunnen zij heet of koud stromend water tappen (in Amerika bijvoorbeeld gemiddeld zo’n 330 liter per persoon per dag).

Water is onontbeerlijk voor al wat leeft. Na lucht is het de belangrijkste stof voor de instandhouding van het menselijk leven. Een mens kan meer dan een maand zonder voedsel leven. Zonder water, dat zich ook in voedsel of dranken kan bevinden, zal hij in ongeveer een week sterven. Als zijn lichaam meer dan 20 procent van zijn normale waterinhoud verliest, zal hij een pijnlijke dood sterven.

Door de hele geschiedenis heen is er, desnoods met geweld, naar water gezocht. Er zijn oorlogen gevoerd om het beheer erover in handen te krijgen. Mensen hebben elkaar vermoord om een modderige oase in een woestijn. Dorpen, steden en wereldrijken zijn ontstaan op plaatsen waar volop water voorhanden was. Sommige daarvan werden verlaten als de watertoevoer ophield. Mensen hebben afgodsbeelden gemaakt voor het water en ze als goden aanbeden. In tijden van waterschaarste werden er met omstandige rituelen en talrijke slachtoffers gebeden tot hen gericht, en als er water werd gevonden, werd hun de eer gegeven.

De watercrisis — in aantocht of reeds begonnen?

Nu de mensenwereld een bevolkingsexplosie heeft beleefd, heeft de vraag naar water nieuwe hoogtepunten bereikt. Er worden in de hele wereld eindeloze krantekolommen gewijd aan de behoefte aan meer water. Sommige experts gewagen van „de komende watercrisis” en „het eerstvolgende grondstoffentekort”. Anderen echter laten een onheilspellender geluid horen. „Onze natie bevindt zich reeds nu in een watercrisis”, zei een Amerikaanse senator. „Men zegt dat er een crisis dreigt. Die crisis is er nu al”, schreef de voorzitter van het House Water Resources Subcommittee. „Amerika’s kostbaarste grondstof verkeert in gevaar”, schreef U.S.News & World Report van maart 1985. „In de huishoudelijke sfeer zal de crisis in de jaren ’90 gevormd worden door het tekort aan water voor huishoudelijk gebruik”, zei de toenmalige Amerikaanse minister van Binnenlandse Zaken. „Alle inspanningen ter bevordering van groei en werkgelegenheid, ter vermeerdering van de agrarische welvaart, ter bescherming van het milieu en voor het herstel van onze grote steden zullen niets te betekenen hebben, tenzij wij kunnen voorzien in de waterbehoefte van de maatschappij”, zo waarschuwde hij.

Helaas is de watercrisis niet slechts een Amerikaans probleem, maar ze treft de hele wereld. „De watercrisis in de wereld is veel ernstiger dan de oliecrisis”, zei een schrijver. „Meer dan dertig landen zullen in de komende twintig jaar met ernstige tekorten worden geconfronteerd. Als de bevolking toeneemt en het water schaarser wordt, kan de mogelijkheid niet uitgesloten worden geacht dat landen er oorlog om zullen voeren”, voegde hij eraan toe. Alles wijst erop dat de internationale experts en plannenmakers eenstemmig van mening zijn dat de watervoorziening voor de wereld werkelijk verschrikkelijk groot gevaar gaat lopen.

Waarom is water wereldwijd zo’n bron van verontrusting? De aarde bevat er een reusachtige hoeveelheid van. Meer dan 70 procent van het aardoppervlak is ermee bedekt. Zo’n gigantische hoeveelheid vloeistof tart de verbeelding. Stel u bijvoorbeeld een kuil voor van 1 km lang, 1 km breed en 1 km hoog — één kubieke kilometer. Om deze kubus met water te vullen zou er een miljoen maal miljoen liter water nodig zijn. Vermenigvuldig deze hoeveelheid nu met 1,4 miljard van zulke kubieke kilometers, dan hebt u ongeveer de hoeveelheid water op aarde. In een eindeloze kringloop verdampt het uit de oceanen, rivieren, meren en beken in de atmosfeer, opgetrokken door de zonnewarmte, en slaat dan weer neer in de vorm van regen of sneeuw. — Prediker 1:7.

De feiten geven te kennen dat er genoeg water op aarde is om de begeerte van al wat leeft, vanaf de schepping van de mens en tot in alle eeuwigheid, ruimschoots te verzadigen (Psalm 145:16). Waarom dan een watercrisis?