„Laten we een horchata de chufas gaan drinken!”
DIE uitnodiging is hoogstwaarschijnlijk nieuw voor u. Maar als u toevallig in Spanje woont, en vooral aan de oostkust, dan hebt u die uitnodiging vast al vaak gehoord. Het hele jaar door, maar bovenal op de warme zomerdagen, geniet menigeen van deze zoete maar verfrissende, niet-alcoholische drank, de unieke horchata de chufas!
Zelfs veel Spanjaarden zullen verbaasd zijn te horen dat horchata gemaakt kan worden van amandelen en de pitten van pompoenen of meloenen, evenals van rijst, abrikozen, appelen, kersen, krenten, onrijpe druiven, moerbeien, pruimen en zoethout. Niettemin denken Spanjaarden meestal aan chufas als basisingrediënt van de drank.
Maar wat zijn chufas? Het zijn tijgernoten ofte wel aardamandelen, een woord dat specifiek wordt gebruikt voor de kleine nootachtige wortelknollen van het Europese cypergras (Cyperus esculentus). Ze worden zo’n 5 à 8 centimeter onder de grond aangetroffen. Het cypergras wordt van juli tot oktober gekweekt, niet alleen in Spanje maar ook in het Midden-Oosten en in Noord-Afrika. Vandaar hebben de Arabieren het naar Spanje meegebracht. Hoewel het eerst in het zuiden van het land werd aangeplant, is er geen plaats zo geschikt voor de verbouw ervan als de bevloeide velden van Valencia aan de Spaanse Middellandse-Zeekust, waar het in grote hoeveelheden geteeld wordt.
Hoe wordt de horchata bereid? De chufas worden verscheidene uren geweekt en elke horchata-maker heeft er zo zijn mening over hoe lang dat precies moet duren. De chufas zwellen daardoor, want ze nemen veel water op. Nu is het moment gekomen om ze fijn te stampen, onder toevoeging van meer water. Is het fijnstampen eenmaal gebeurd, dan wordt de brijachtige massa in een kom gedaan en goed doorgeroerd, en nadat ze zo’n vijftien minuten heeft gestaan, gaat ze door een pers om de siroop van de pulp te scheiden. Later wordt de siroop gefilterd en wordt er suiker toegevoegd (ongeveer een kilo op een kilo droge chufas).
Sommigen voegen ook kaneel, geraspte citroenschil of misschien zelfs wat oranjebloesemwater toe. Is de drank eenmaal klaar, dan moet hij onmiddellijk koel weggezet worden, maar in geen geval langer dan 48 uur; anders gaan al gauw de enzymen in de chufas werken en verandert de smaak. Als u de horchata als frisdrank wilt gebruiken, moet hij bij 3–4 °C worden weggezet; en geeft u de voorkeur aan een ijsdrank, dan moet hij bij ongeveer –1 °C worden bewaard.
Horchata de chufas is een verfrissende, zoete, voedzame drank. Mocht u dus ooit in de gelegenheid zijn de Spaanse oostkust te bezoeken, neem dan de uitnodiging „Laten we een horchata de chufas gaan drinken!” beslist aan. — Ingezonden.