De zienswijze van de bijbel

Wat is er verkeerd aan polygamie?

Janes moeilijkheden begonnen toen haar vader werk vond in een grote stad.a Daar, ver van hun huis op het Afrikaanse platteland, ging hij met een andere vrouw samenwonen. „Het leven was niet makkelijk voor ons,” vertelt Jane, „omdat mijn vader ons financieel niet ondersteunde; hij onderhield zijn tweede vrouw en haar kinderen. De laatste jaren dat ik op school zat, ging ik vaak met een hongerige maag naar bed. Ons huis was verschrikkelijk vervallen. In de weekeinden probeerde ik mijn moeder te helpen door fruit te verkopen, maar wij konden de eindjes niet aan elkaar knopen. Ik huilde elke nacht.”

JANES ervaring illustreert duidelijk welke ontberingen de onschuldigen vaak bij een polygaam huwelijk te verduren krijgen. De Vendasprekenden in het zuiden van Afrika hebben een woord, muhadzinga, waarmee de ene vrouw de andere vrouw wel uitscheldt in een polygaam gezin. Het komt van een woord dat „geroosterd vlees” betekent, wat misschien heel goed de narigheid weergeeft die polygamie vaak tussen vrouwen veroorzaakt.

’Maar’, zo vraagt u zich misschien af, ’is polygamie verkeerd? En zo ja, waarom waren sommige bekende bijbelse figuren dan polygaam?’

Polygamie in de bijbel

God heeft polygamie een tijdlang toegelaten, daar ze bijdroeg tot de vervulling van zijn belofte aan Abraham: „Ik zal u tot een grote natie maken” (Genesis 12:2; Exodus 1:7). In die tijd was Abrahams vrouw, Sara, kinderloos. Uiteindelijk smeekte zij Abraham nageslacht te verwekken bij haar slavin, Hagar. Het is interessant dat de bijbel duidelijk de problemen beschrijft die hierdoor over Abrahams huisgezin kwamen. — Genesis 16:5, 6; 21:8-10.

Wat Jakob, Abrahams kleinzoon betreft, hij was van plan met slechts één vrouw te trouwen, Rachel (Genesis 44:27). Het was Jakobs schoonvader, Laban, die hem er met een list toe kreeg Labans beide dochters te trouwen, Rachel en Lea (Genesis 29:21-28). En het was op aandringen van deze vrouwen dat Jakob nageslacht verwekte door betrekkingen te hebben met hun dienstmeisjes, Bilha en Zilpa. Ook in dit geval verhult de bijbel de vele problemen niet die de polygamie over Jakobs grote huisgezin bracht. — Genesis 29:30, 31; 30:1-3, 15, 16, 20; 37:2-4; 44:20-29.

De bijbel vermeldt ook de geschiedenis van Elkana, de vader van de profeet Samuël, en Elkana’s twee vrouwen, Hanna en Peninna. Hanna werd zo onsympathiek behandeld door Peninna, dat zij vaak huilde en haar eetlust verloor. Peninna van haar kant was kennelijk jaloers omdat Elkana van meer liefde voor Hanna blijk gaf. — 1 Samuël 1:4-7.

Ja, polygamie is een gebruik dat narigheid heeft gebracht. Hoewel het onder Gods volk uit de oudheid werd getolereerd, maakt de bijbel duidelijk of het oorspronkelijk Gods bedoeling was dat de mens polygaam zou zijn.

Gods oorspronkelijke maatstaf

Om Gods maatstaf voor het huwelijk te begrijpen, moeten wij terug naar het begin van de menselijke geschiedenis. Gods Woord beschrijft de aantrekkingskracht die Adam voelde toen hij werd voorgesteld aan zijn pasgeschapen vrouw, Eva. „Dit is eindelijk been van mijn gebeente en vlees van mijn vlees”, zei hij. „Daarom”, zo vervolgt de bijbel, „zal een man zijn vader en zijn moeder verlaten en hij moet zich hechten aan zijn vrouw en zij moeten één vlees worden.” — Genesis 2:21-24.

Voor christelijke huwelijken herstelde Jezus Gods oorspronkelijke maatstaf in ere — monogamie (Mattheüs 19:4, 5). Bovendien maakte hij duidelijk dat gehuwden zich nu aan deze goddelijke maatstaf moesten houden. Hij legde uit: „Zij [zijn] niet langer twee, maar één vlees. Wat God derhalve onder één juk heeft samengebracht, brenge geen mens vaneen” (Mattheüs 19:6). Een gehuwde christen moet dan ook de „één vlees”-band die er tussen hem en zijn wettelijke partner bestaat, beschermen.b Seksuele gemeenschap met een polygame derde partij zou die goddelijke regeling ontheiligen. Een dergelijke daad is in de christelijke gemeente verboden. — 1 Korinthiërs 5:11; 6:9, 16, 18; Hebreeën 13:4.

Het is dan ook geen verrassing dat in de Schrift gunstig wordt gesproken over gehuwde christenen die slechts één vrouw hebben (1 Korinthiërs 9:5; 1 Timotheüs 3:2). De bijbel verklaart: „[Laat] iedere man zijn eigen vrouw [niet vrouwen] hebben en iedere vrouw haar eigen man [niet een man die al een wettige vrouw heeft].” — 1 Korinthiërs 7:2; Spreuken 5:18.

Sommigen hebben, toen zij hoorden dat de bijbel polygamie verbiedt, moedige stappen gedaan om hun leven in harmonie te brengen met Gods wil. Neem John eens, die in een stad in Centraal-Afrika woont.c Hij had vroeger drie vrouwen. Maar na de bijbel met Jehovah’s Getuigen bestudeerd te hebben, kwam John in overleg met zijn vrouwen tot een persoonlijke beslissing. Nadat hij regelingen had getroffen voor het toekomstige levensonderhoud van zijn tweede en derde vrouw en hun kinderen uit het vroegere polygame huwelijk, gingen zij terug naar hun huis op het platteland. Hierdoor kwam John in aanmerking voor het voorrecht God te zamen met de plaatselijke gemeente te dienen. Hij ervoer ook andere zegeningen.

„Vroeger”, zo verklaart hij, „kwam ik elke avond thuis in een huis vol problemen. Mijn ene vrouw had bijvoorbeeld aanmerkingen op de kinderen van een andere vrouw, en de kinderen kozen onderling partij. Het eerste wat ik moest doen, was orde op zaken stellen. Nu ik geleerd heb met één vrouw te leven, is mijn huis een plaats van rust en vrede geworden.”

Vrede met Gods zegen is beslist alle moeite waard. — Romeinen 12:1, 2.

[Voetnoten]

[Inzet op blz. 27]

„Seksuele jaloezie en gekibbel zijn veel voorkomende problemen in het [polygame] gezin; en een man moet wijs, sterk, diplomatiek en listig zijn wil hij de harmonie kunnen bewaren.” — The New Encyclopædia Britannica.

[Illustratie op blz. 26]

Terracotta beeldje van Afrikaanse gezinsgroep; Ibo man met vrouwen

[Verantwoording]

Met toestemming van het British Museum