Jonge mensen vragen . . .

Wat is er verkeerd aan om met elkaar te praten?

’WE GAAN niet met elkaar, we praten alleen maar.’ Zo beschrijft de zeventienjarige Denny zijn relatie met Tina.a Zij hebben elkaar op een congres van Jehovah’s Getuigen ontmoet en sindsdien voeren zij regelmatig lange telefoongesprekken met elkaar. Denny geeft toe dat zij te jong zijn voor een serieuze verkering. Maar hij ziet er geen kwaad in gewoon met elkaar te praten.

Veel jongeren die van hun ouders nog niet echt ’afspraakjes’ mogen maken, mogen wel hechte vriendschappen met het andere geslacht onderhouden door vaak met elkaar te praten en te telefoneren. Onschuldig vermaak? Misschien. Maar sommige ouders zijn verontrust. „Het probleem schijnt zich hier nogal eens voor te doen dat zeer jonge tieners met andere jonge tieners ’gaan’”, schrijft één bezorgde ouder. „Zij gaan niet met elkaar uit, maar zij beschouwen zich wel als elkaars vaste vriendje of vriendinnetje.”

Andere jongeren gaan een jongen/meisje-relatie aan door met elkaar te corresponderen. Die brieven zijn misschien niets meer dan onschuldige uitingen van vriendschap. Maar vaak worden ze steeds romantischer van toon. Ook wanneer jongeren gaan corresponderen met personen van wie bekend is dat zij als christenen geen goed voorbeeld zijn, kan er een romantische verhouding ontstaan. Misschien wordt dan beweerd dat de correspondentie begon als een oprechte poging om zo iemand aan te moedigen.

Praten of meer dan dat?

De bijbel veroordeelt praten of schrijven met leden van het andere geslacht niet. Christenen worden geacht ’liefde te hebben voor de gehele gemeenschap van broeders’, en daar zijn leeftijdgenoten van beide geslachten bij inbegrepen (1 Petrus 2:17). Verder geeft de bijbel jongemannen de opdracht ’jongere vrouwen met alle eerbaarheid als zusters’ te behandelen (1 Timotheüs 5:2). Als dit beginsel wordt toegepast, kan er tussen jonge mannen en vrouwen een zuivere, gezonde relatie bestaan — ja, vriendschap!

Maar bij christelijke jongeren ontplooien zulke vriendschappen zich gewoonlijk in groepsverband. Dus als twee jongeren elkaar uitkiezen om speciale aandacht aan elkaar te besteden, krijgt de relatie een romantisch karakter, begint ze op verkering te lijken. Is dit noodzakelijkerwijs hetzelfde als ’afspraakjes maken’, ’gaan met’? De meeste jongeren zouden waarschijnlijk zeggen van niet. Maar tussen tieners en volwassenen bestaat nogal eens spraakverwarring over dit onderwerp.

Toen een groep jongeren werd gevraagd wat het volgens hen betekende, zei meer dan de helft dat het ’met iemand van het andere geslacht uitgaan’ was. Sommigen beschreven het als ’iemand beter leren kennen’. Een informele enquête onder een groep christelijke jongeren leverde soortgelijke uitkomsten op. Een dertienjarige jongen zei: „Een afspraakje is als je met een meisje naar de film gaat, het laat maakt en haar dan thuisbrengt.”

Een woordenboek definieert „afspraakje” als „een afspraak die niet zakelijk is maar voor de gezelligheid, met iemand van het andere geslacht”. Zou dit niet geregelde gesprekken met iemand kunnen omvatten? En wat te denken van zulke gesprekken, of omgang, per telefoon? Een jongeman die Ivan heet, zegt: „Het is een vorm van ’afspraakjes maken’, vooral als je op een afgesproken dag en tijd de persoon in kwestie opbelt en het gesprek om persoonlijke dingen draait.”

Het boek The Family Handbook of Adolescence merkt op: „Het contact tussen een jongen en een meisje . . . heeft vaak plaats via brieven en briefjes en telefoontjes. Aan elk van deze communicatievormen hechten [jongeren] veel waarde omdat op die manier intimiteit op afstand mogelijk is.” Zo kan er zich net als bij andere vormen van omgang een serieuze relatie ontwikkelen. Neem het geval eens van een jongeman genaamd Jack. Toen hij in een jonge vrouw geïnteresseerd raakte als potentiële huwelijkspartner, voerde hij lange telefoongesprekken met haar. „Het is mogelijk iemand door middel van telefoongesprekken te leren kennen”, zegt Jack. „Je kunt gedachten en zelfs gevoelens via de telefoon overbrengen.” Jack en zijn vriendin trouwden met elkaar. Vanwege de afstand heeft bij veel stelletjes het grootste gedeelte van hun verkering uit telefoongesprekken en brieven bestaan!

Het gaat er dus niet om of een stel gewoon met elkaar praat, elkaar ontmoet of afspraakjes maakt, maar om de soort relatie die zij opbouwen. En als een jongen en een meisje speciale aandacht aan elkaar gaan besteden, kan dit op zijn minst de indruk wekken een ontluikende romance te zijn. En vaak is het meer dan een indruk. Zoals de schrijfster over tieners Jane Rinzler het in haar boek Teens Speak Out uitlegt: „Als mensen elkaar mogen . . . zullen zij elkaar gaan ontmoeten. Waarschijnlijk begint het ermee dat zij één keer of misschien een paar keer een telefoongesprek voeren.”

De gevaren van afspraakjes maken op jonge leeftijd

Nu hoeft er niets verkeerd aan te zijn als twee mensen een romantische relatie beginnen, zolang zij maar naar een huwelijk toe kunnen werken. Maar er zijn weinig tienerstelletjes die in termen van trouwen denken. Volgens het boek Adolescent Development van Barbara en Philip Newman dient het maken van afspraakjes bij tieners vaak als louter „een vorm van ontspanning”, als een soort „statussymbool” onder jongeren en als een mogelijkheid om „het andere geslacht te leren kennen”.

Maar voor christenen is het huwelijk heilig, eerbaar (Hebreeën 13:4). Verkering, in welke vorm dan ook, is daarom een ernstige zaak — niet een soort spel. En als iemand te jong is om te trouwen, kan een nauwe band met iemand van het andere geslacht maar al te gemakkelijk op bitterheid en verdriet uitlopen. De bijbel brengt het zo onder woorden: „Kan een man vuur in zijn boezem bijeenhalen zonder dat zijn kleren verbranden?” — Spreuken 6:27.

Toen Maria dertien jaar was, begon zij te experimenteren met telefoonafspraakjes. Het was een tijdje leuk. Maar aangezien zij niet oud genoeg was om te trouwen, raakte zij door die afspraakjes teleurgesteld en gefrustreerd. „Verwachting die wordt uitgesteld, maakt het hart ziek”, zegt Spreuken 13:12. Daarbij kwam dan nog de spanning dat zij haar afspraakjes voor haar ouders geheim moest houden. „Telkens als de telefoon ging, was ik bang dat iemand anders zou opnemen — vooral mijn moeder. Het was altijd gênant als zij vroeg: ’Met wie spreek ik?’, en dan ophing omdat er geen reactie kwam.”

Zelfs corresponderen heeft zijn risico’s. Charlene bijvoorbeeld raakte erg gesteld op een ongelovige. Zij bekent: „Ik begon met hem te schrijven, en wij werden meer dan alleen maar vrienden. Hij is alcoholist, maar ik doe mijn uiterste best om hem te helpen. Denkt u dat er enige hoop is dat ik hem zover krijg dat hij minder gaat drinken?” Maar Charlenes pogingen om bij een alcoholist voor therapeut te spelen zijn onverstandig en hebben weinig kans van slagen. Zij zou gemakkelijk in een rampzalig huwelijk kunnen belanden.b — 2 Korinthiërs 6:14.

Behoed jezelf door na te denken

In Spreuken 2:10, 11 wordt een goede raad gegeven: „Wanneer wijsheid haar intrede doet in uw hart en de kennis zelf aangenaam wordt voor uw zíel, zal het denkvermogen zelf de wacht over u houden, het onderscheidingsvermogen zelf zal u beveiligen.” Jongeren laten zich vaak bij het nemen van beslissingen door hun emoties leiden. Maar door na te denken en onderscheidingsvermogen te gebruiken, kun je veel doen om ’kommer uit je hart te verwijderen en rampspoed van je vlees te weren’. — Prediker 11:10.

Onderscheidingsvermogen helpt je te beseffen dat je in „de bloem der jeugd” bent, een tijd waarin seksuele en romantische gevoelens sterk zijn (1 Korinthiërs 7:36). Nauwe omgang met iemand van het andere geslacht — in persoon, per telefoon of zelfs door middel van brieven — leidt er gauw toe dat er hartstocht wordt aangewakkerd. Waarom zou je dan speciale aandacht aan iemand gaan besteden? Goed, misschien wil je met het andere geslacht leren omgaan. Maar dat kun je gewoonlijk leren door in groepsverband met het andere geslacht om te gaan. Vermijd het zelfs dan je te beperken tot een kleine groep vrienden. ’Verruim je’ in je omgang (2 Korinthiërs 6:13). Op die manier zul je de kans op het ontwikkelen van een romantische relatie tot een minimum beperken.

Wil dit zeggen dat je nooit met iemand van het andere geslacht kunt telefoneren of schrijven? Nee. Het gevaar ligt in het ontwikkelen van een emotionele gehechtheid aan iemand. Maar pas op dat je niet iemand kwetst of zelf gekwetst wordt. En als er ondanks de beste bedoelingen romantische gevoelens ontluiken, moet je misschien voorzichtig een eind aan die vriendschap maken.

Het kan ook wel eens helpen als je er met een vertrouwde volwassene over praat, met een van je ouders bijvoorbeeld (Spreuken 23:26). Misschien voel je je in eerste instantie onzeker of verlegen om je gevoelens te uiten. Maar je ouders zouden je gevoelens wel eens beter kunnen begrijpen dan je denkt.

Misschien duurt het nog jaren voordat je eraan toe bent romantische belangstelling voor iemand van het andere geslacht te ontwikkelen. Ondertussen kun je door voorzichtig te zijn en onzelfzuchtige belangstelling voor anderen te tonen, genieten van evenwichtige relaties met het andere geslacht.

[Voetnoten]

[Illustraties op blz. 18]

Zou een telefoongesprek als een ’afspraakje’ beschouwd kunnen worden?