Van onze lezers

Uitstellen Het artikel „Alsmaar uitstellen — Een tijddief” (8 april 1995) was praktisch en humoristisch geschreven. Toen ik het las, betrapte ik me erop dat ik om mezelf zat te lachen, omdat ik de verschrikkelijke gewoonte heb de dingen alsmaar uit te stellen.

F. B. H., Brazilië

Ik ben het grootste deel van mijn leven een chronische uitstelster geweest, dus deze informatie kwam voor mij van pas. Het was goed geschreven en ik ben van plan de inlichtingen te gebruiken als hulp om mijn tijd beter in te delen. Vaak heb ik een bedankbrief willen schrijven voor allerlei artikelen en het is er nooit van gekomen. Nu heb ik dat eindelijk voor elkaar!

M. H., Verenigde Staten

Ik bladerde het tijdschrift door toen ik het artikel zag staan. Ik las de inleiding met de bedoeling de rest van het artikel later te lezen. Maar de eerste woorden waren: „Stop! Leg dit artikel niet opzij!” Ik besef nu dat ik me van tijd heb laten beroven door dingen alsmaar uit te stellen.

A. E., Italië

Ik ben kleermaker en ik heb altijd de gewoonte gehad dingen steeds maar uit te stellen. Ik liet na lijstjes te maken, dingen op het juiste moment te delegeren en rekening te houden met onderbrekingen. Maar nu heb ik geleerd uw suggesties in praktijk te brengen en het werpt z’n vruchten af.

S. N., Nigeria

Laatste dagen Als volle-tijdpredikster wil ik jullie bedanken voor onze tijdschriften. Toen ik de hoofdartikelen in de uitgave van 22 april 1995 las, „Zijn dit de laatste dagen?”, dacht ik bij mezelf: ’Wat duidelijk, rechtstreeks en goed geïllustreerd zijn die artikelen!’ De opmaak, de voortreffelijke foto’s en de kopjes lieten de feiten duidelijk uitkomen en maakten de artikelen zeer leesbaar en begrijpelijk. Het was een genot dit materiaal aan onze medemensen aan te bieden!

J. B., Verenigde Staten

Gordelroos Drie dagen nadat ik uw artikel „Gordelroos — Hoe de pijn tegen te gaan” (22 april 1995) had gelezen, kreeg ik een huiduitslag die veel leek op de beschrijving van gordelroos in het artikel. Ik ging naar de dokter en zei tegen hem dat ik dacht dat ik wel eens gordelroos kon hebben. En wat denkt u? Hij zei dat ik een tien met een griffel verdiende — mijn diagnose was juist! Daar de ziekte in een vroeg stadium werd ontdekt, zou mij volgens hem veel van de pijn bespaard blijven die de meeste gordelroospatiënten krijgen. Bedankt voor uw artikel!

K. B., Verenigde Staten

Matroesjka Hartelijk dank voor het artikel „Matroesjka — Wat een leuke pop!” (22 april 1995) Onder het lezen trof me de manier waarop het geschreven was. De foto’s zijn schitterend! Al vanaf mijn kinderjaren heeft deze pop me gefascineerd, maar ik wist niets van de oorsprong ervan af. Nu zal ik iemand moeten overhalen er een voor me te kopen!

M. T., Italië

Abortus Het artikel „Jonge mensen vragen . . . Is abortus de oplossing?” trok mijn aandacht (8 maart 1995). Vierentwintig jaar geleden — ik was toen vijftien jaar — raakte ik in verwachting en werd ik overspoeld door dezelfde emoties als de meisjes uit het artikel. De vader van de baby drong er bij me op aan me te laten aborteren, maar ik besloot mijn baby te laten komen. Mijn priester wilde dat ik mijn baby afstond voor adoptie. Nooit meer heb ik een voet in een katholieke kerk gezet! Mijn ouders waren echter een steun voor me. Ik begon te overwegen mijn baby een degelijke geestelijke opvoeding te geven. Toen Jehovah’s Getuigen bij ons aan de deur kwamen, aanvaardde ik een bijbelstudie en werd al gauw gedoopt. Nu ben ik gelukkig getrouwd. En mijn zoon? Die dient op het hoofdbureau van Jehovah’s Getuigen. Ik huiver als ik denk aan het eerste alternatief — abortus. Dat is niet de oplossing!

G. J., Verenigde Staten