HALSKETTING

Een om de hals gedragen sierketting of snoer van kralen, goud, zilver, koralen, edelstenen en dergelijke. In de oudheid werden halskettingen gedragen door vrouwen (Hgl 1:10; 4:9; vgl. Ez 16:11) en zelfs door mannen, vooral mannen die een hoge positie bekleedden (Ge 41:41, 42; Da 5:7, 16, 17, 29). De Midianieten in de dagen van Gideon deden halskettingen om de hals van hun kamelen, en aan deze halskettingen zaten blijkbaar maanvormige sieraden als hangers (Re 8:21, 26). Soms werden kettingen in de trant van een halssnoer ter versiering gebruikt, zoals dit bijvoorbeeld bij de tempelzuilen Jachin en Boaz het geval was. — 2Kr 3:15-17.

Over pocherige, goddeloze mensen wordt gezegd dat „de hoogmoed hun tot halsketting [heeft] gediend” (Ps 73:3, 6). In tegenstelling daarmee zijn het strenge onderricht van een vader en de wet van een moeder als een mooie halsketting om de hals van een zoon. — Sp 1:8, 9.