ABIMELECH

(Abime̱lech) [mijn vader is Melek (koning)].

Òf een eigennaam, òf een officiële titel van verscheidene Filistijnse koningen, zoals de titel „Farao” bij de Egyptenaren en „Caesar” bij de Romeinen. — Gen. 20:1-18; 21:22-34; Psalm 34, opschrift.

Ook de naam van een zoon die rechter Gideon bij zijn bijvrouw in Sichem had. Na de dood van zijn vader probeerde Abimelech zichzelf op aanmatigende, schaamteloze wijze tot koning uit te roepen. Met behulp van de invloedrijke familie van zijn moeder deed hij op sluwe wijze een beroep op de grondbezitters van Sichem. Na hun financiële ondersteuning te hebben verkregen, huurde hij enkele bandieten, ging naar het huis van zijn vader te Ofra en vermoordde daar zijn halfbroers op één enkele steen. Van de 70 halfbroers wist alleen de jongste, Jotham, aan het bloedbad te ontkomen.

Abimelech werd toen tot koning uitgeroepen, maar Jehovah liet toe dat er zich een slechte geest tussen de Sichemieten en hun nieuwe „koning” ontwikkelde, teneinde de bloedschuld van al degenen die bij de samenzwering betrokken waren, te wreken. Er werd een opstand georganiseerd door Gaäl. Abimelech drukte deze snel de kop in. Sichem werd veroverd en verwoest en met zout bezaaid. Toen deed hij een aanval op het keldergewelf van het huis of het heiligdom van El-Berith en stak het in brand. Ongeveer 1000 van zijn vroegere medesamenzweerders, de grondbezitters van de toren van Sichem die daar hun toevlucht hadden gezocht, kwamen in de vlammenzee om. Onmiddellijk na dit succes deed Abimelech een aanval op Tebez, in het noorden, maar daar werd door een vrouw een bovenste molensteen vanaf de toren van de stad op zijn hoofd gegooid. Er kwam een eind aan Abimelechs driejarige „regering” toen zijn wapendrager hem op zijn laatste bede met het zwaard doorstak, opdat er niet gezegd zou kunnen worden dat hij door een vrouw was gedood. — Recht. 8:30, 31; 9:1-57; 2 Sam. 11:21.