AHASVEROS
(Ahasve̱ros) [hoogste heerser].
De naam of titel wordt in de Hebreeuwse Geschriften op drie verschillende heersers toegepast.
1. De vader van Darius de Meder, die in Daniël 9:1 genoemd wordt. Sommigen zouden hem, op grond van de geschriften van de Griekse geschiedschrijver Xenophon, willen identificeren met Astyages, de laatste koning van het Medische Rijk. Hiervoor bestaat echter geen verdere ondersteuning. Het bijbelse verslag vermeldt niet of Darius’ vader een koning of van koninklijke afkomst was. Volgens Herodotus en Ctesias (uit de 5de eeuw v.G.T.) stierf Astyages zonder een mannelijke erfgenaam na te laten. Het is daarom op dit moment niet mogelijk om Ahasveros, de vader van Darius de Meder, definitief met iemand in de wereldlijke geschiedenis te identificeren.
2. De Ahasveros uit Ezra 4:6, in het begin van wiens regering er een aanklacht tegen de joden werd geschreven door hun vijanden, kan Cambyses geweest zijn, de opvolger van Cyrus, die Babylon veroverde en de joden bevrijdde. Cambyses regeerde van 529–522 v.G.T.
3. Men meent dat de Ahasveros uit het boek Esther Xerxes I is, de zoon van de Pers Darius Hystaspis bij zijn vrouw Atossa, de dochter van Cyrus. De stad Susan was gedurende een groot deel van zijn regering zijn hoofdstad. Volgens de meest betrouwbare geschiedschrijvers voor die periode, met inbegrip van Thucydides, strekte zijn regering zich uit over de jaren 486–474 v.G.T. — Zie ARTAXERXES nr. 3.
Het verslag van Esther laat zien dat Ahasveros (Xerxes I) over 127 rechtsgebieden, van India tot Ethiopië, heerschappij voerde (Esth. 1:1, 2). In het 3de jaar van zijn regering, tijdens een rijk feestmaal, gaf hij bevel dat de mooie koningin Vasthi voor hem moest verschijnen om haar schoonheid aan het volk en de vorsten te tonen. Haar weigering deed hem in woede ontsteken, waarna hij haar als zijn echtgenote wegzond (Esth. 1:3, 10-12, 19-21). Later koos hij Esther, een jodin, uit de vele maagden die als mogelijke vervangsters voor Vasthi waren binnengebracht (Esth. 2:1-4, 16, 17). Dat Ahasveros Esther pas in het 7de jaar van zijn regering (vier jaar later) als koningin uitkoos, komt ongetwijfeld doordat hij afwezig was om oorlog te voeren tegen de Grieken. In 490 v.G.T. had Xerxes’ vader, Darius Hystaspis, te Marathon een nederlaag geleden en Xerxes zon nu op wraak. Hij bracht vanuit het hele rijk een gigantisch leger op de been en trok in het voorjaar van 480 v.G.T. tegen Griekenland op. Na een kostbare overwinning bij Thermopylae en de verwoesting van Athene, leed zijn leger in Salamis en later bij Plataeae een nederlaag, waardoor Xerxes naar Perzië moest terugkeren. Omstreeks deze tijd ging hij zich blijkbaar bezighouden met het uitkiezen van een opvolgster voor Vasthi. In het 12de jaar van zijn regering stond hij eerste minister Haman toe de koninklijke zegelring te gebruiken om een decreet te ondertekenen dat tot de uitroeiing van de joden zou leiden. Dit snode plan werd door Esther en haar neef Mordechaï verijdeld. Haman werd opgehangen en er werd een nieuw decreet uitgevaardigd, dat de joden het recht verleende zich tegen hun aanvallers te verdedigen. — Esth. 3:1-8, 11; 8:3-14; 9:5-10.
Xerxes I schijnt ook de in Daniël 11:2 genoemde „vierde [koning]” te zijn. De drie voorafgaande koningen zijn: Cyrus de Grote, Cambyses en Darius Hystaspis. Alhoewel zeven andere koningen Xerxes op de troon van het Perzische Rijk opvolgden, was Xerxes de laatste Perzische heerser die oorlog voerde tot in Griekenland, dat volgens het onmiddellijk daaropvolgende vers de overheersende wereldmacht zou worden. — Dan. 11:3.
Xerxes werd uiteindelijk door een hofbeambte vermoord. Zijn troonopvolger was Artaxerxes Longimanus. — Zie ESTHER, HET BOEK.