ANNAS

(A̱nnas) [Griekse verkorte vorm van de Hebreeuwse naam Hananja, „Jehovah is genadig geweest”].

Annas werd omstreeks 6 of 7 G.T. door Quirinius, de Romeinse stadhouder van Syrië, tot hogepriester aangesteld en heeft dit ambt tot het jaar 15 bekleed (Luk. 2:2). Annas was derhalve hogepriester toen Jezus op 12-jarige leeftijd de rabbijnse leraren in de tempel verbaasd deed staan (Luk. 2:42-49). De procurator Valerius Gratus ontsloeg Annas als hogepriester daar hij naar verluidt de hem door de Romeinen verleende bevoegdheid te buiten was gegaan. Hoewel hij niet langer zijn ambtstitel bezat, behield hij klaarblijkelijk als emeritus hogepriester en als toonaangevende spreker van de joodse hiërarchie grote macht en invloed. Vijf van zijn zonen, alsook zijn schoonzoon Kajafas, bekleedden achtereenvolgens het hogepriesterschap. Toen Jezus werd gearresteerd, werd hij eerst naar Annas gebracht en door hem verhoord en vervolgens ter berechting naar Kajafas gezonden (Joh. 18:13). Annas wordt als een van de voornaamste tegenstanders van de apostelen van Jezus Christus vermeld. — Hand. 4:6.

De rijke en machtige familie van Annas behoorde tot de stam Levi. De verkoop van offerdieren op het tempelterrein was een van hun voornaamste bronnen van inkomsten — reden genoeg waarom zij Jezus zochten te doden, die tweemaal de tempel reinigde daar zij die tot een „rovershol” hadden gemaakt (Joh. 2:13-16; Matth. 21:12, 13; Mark. 11:15-17; Luk. 19:45, 46). Nog een reden waarom Annas Jezus en zijn apostelen haatte, was waarschijnlijk dat Jezus de opstanding leerde, waarvoor de opwekking van Lazarus een levend bewijs was, en ook de apostelen deze leer predikten en onderwezen, want als Annas inderdaad een Sadduceeër was, geloofde hij niet in de opstanding. — Hand. 23:8; vergelijk Handelingen 5:17.