APOLLOS

(Apo̱llos) [afkorting van Apollonius; vernietiger].

Een jood uit Alexandrië (Egypte), die een opmerkelijke welbespraaktheid bezat en goed onderlegd was in de Hebreeuwse Geschriften. Hij schijnt vóór Pinksteren getuigenis gekregen te hebben van discipelen van Johannes de Doper of anders van personen die het christendom hadden aanvaard, aangezien hij „alleen met de doop van Johannes bekend was” (Hand. 18:24, 25). Hij begon echter direct na zijn aankomst in Efeze (omstreeks 52 G.T.) vol vuur en overtuiging in de plaatselijke synagoge getuigenis te geven. Dit bracht hem in contact met Aquila en Priskilla, die enkele hiaten in zijn begrip van de christelijke leer konden aanvullen. Van Efeze ging hij met een aanbevelingsbrief naar Achaje. Daar schijnt hij zijn activiteit op Korinthe te hebben geconcentreerd, waar Paulus reeds eerder had gewerkt. Doordat hij intensief te werk ging en de argumenten van de ongelovige joden aan de hand van de Schrift overtuigend weerlegde, bleek hij een grote hulp voor de broeders aldaar te zijn. Op deze wijze ’begoot’ hij datgene wat Paulus had „geplant”. — Hand. 18:26-28; 19:1; 1 Kor. 3:6.

Helaas hadden er zich tegen de tijd dat Paulus zijn eerste brief aan de Korinthiërs schreef (omstreeks 55 G.T.), partijen ontwikkeld in de gemeente Korinthe. Sommigen beschouwden de welbespraakte Apollos als hun leider, terwijl anderen Paulus of Petrus volgden of uitsluitend aan Christus vasthielden (1 Kor. 1:10-12). Paulus zette in zijn brief hun verkeerde denkwijze recht door hun de belangrijke noodzaak van eenheid voor ogen te houden en duidelijk te maken dat iedereen slechts een dienaar van God en Christus was en als zodanig betrekkelijk onbelangrijk was (1 Kor. 3:4-9, 21-23; 4:6, 7). Schijnbaar bevond Apollos zich toen in of bij Efeze, van waaruit Paulus klaarblijkelijk zijn eerste brief aan de Korinthiërs schreef, want Paulus vertelt ons dat hij Apollos ertoe aanspoorde de gemeente Korinthe te bezoeken (1 Kor. 16:12). De tegenzin van Apollos om daarheen te gaan, was misschien te wijten aan de onjuiste houding die in Korinthe heerste of het kan eenvoudig zo zijn geweest dat hij meende dat hij nog wat langer aandacht moest besteden aan het arbeidsterrein waar hij op dat moment werkzaam was. Hoe dan ook, Paulus’ korte opmerking toont aan dat deze beide actieve zendelingen niet toelieten dat het tot een breuk tussen hen kwam. De laatste maal dat er melding wordt gemaakt van Apollos is in Titus 3:13, waar Paulus aan Titus, die zich destijds op Kreta bevond, vraagt Apollos voor een bepaalde reis van het nodige te voorzien.