CHALDEA,

(Chalde̱a), Chaldeeën (Chalde̱e̱ën).

Oorspronkelijk het zuidelijke gedeelte van de Babylonische alluviale vlakte, het vruchtbare deltagebied van de Tigris en de Eufraat, en zijn bewoners. Eens mondden deze beide rivieren waarschijnlijk afzonderlijk in de Perzische Golf uit, want de steden Eridoe en Ur waren zeehavens. Maar in de loop van de tijd slibde de baai door rivierafzettingen geleidelijk dicht en werd de kustlijn daardoor meer dan 200 km naar het Z.O. verschoven, zodat de Tigris en de Eufraat zich thans verenigen voordat ze in de zee uitmonden. In de oudheid was de belangrijkste stad in dit gebied Ur, de woonplaats van Abraham, waaruit hij en zijn gezin vóór 1943 v.G.T. op Gods bevel wegtrokken (Gen. 11:28, 31; 15:7; Neh. 9:7; Hand. 7:2-4). In het laatste kwart van de 17de eeuw v.G.T. brachten Chaldeeuwse plunderaars, op aanstichting van Satan de Duivel, de getrouwe Job zware verliezen toe. — Job 1:17.

Daar de invloed van de Chaldeeën zich steeds meer naar het N. uitbreidde, kwam ten slotte het gehele gebied Babylonië als „het land der Chaldeeën” bekend te staan. De profeet Jesaja voorzag zowel deze opkomst van de Chaldeeën als hun ondergang (Jes. 13:19; 23:13; 47:1, 5; 48:14, 20). Zij ontplooiden hun macht vooral in de 7de en 6de eeuw v.G.T., toen Nabopolassar, een Chaldeeër, en zijn opvolgers, Nebukadnezar II, Evil-Merodach, Neriglissar, Labasji-Mardoek, Nabonidus en Belsazar, over Babylon, het derde wereldrijk, heersten (2 Kon. 24:1, 2; 2 Kron. 36:17; Ezra 5:12; Jer. 21:4, 9; 25:12; 32:4; 43:3; 50:1; Ezech. 1:3; Hab. 1:6). Die dynastie eindigde toen „Belsazar, de Chaldeeuwse koning, gedood” werd (Dan. 5:30). Later was Darius de Meder „koning . . . over het koninkrijk der Chaldeeën”. — Dan. 9:1.

De Chaldeeën stonden reeds zeer vroeg bekend om hun kennis van wiskunde en astronomie. In de dagen van Daniël was er een speciale klasse van toekomstvoorspellers, „Chaldeeën” genaamd, die zich zeer bedreven achtten in de zogenaamde „wetenschap” der waarzeggerij. — Dan. 2:2, 5, 10; 4:7; 5:7, 11.