DOCHTER.

Een vrouwelijke nakomeling (Gen. 5:4; Matth. 14:6; Hand. 21:9). Wanneer in bijbelse tijden dochters in een huisgezin werden geboren, vormde dit niet zo’n grootse gebeurtenis als de geboorte van zonen. Ook werd hun niet die waardigheid verleend welke jongens ten deel viel, en hun naam werd niet zo dikwijls vermeld (1 Kron. 2:34, 35). Toch hielden de meeste ouders zielsveel van hun dochters en beschermden hun belangen. Op het dringende verzoek van bedroefde ouders genas Jezus de dochter van een Fenicische vrouw en wekte hij het dochtertje van Jaïrus uit de doden op. — Matth. 15:22-28; Luk. 8:41, 42, 49-56.

In de patriarchale maatschappij hadden dochters bepaalde rechten en verantwoordelijkheden, maar ook beperkingen. Hun werden verscheidene taken toegewezen. De dochters van de priesters aten van het deel van de offers dat voor de priesters bestemd was (Gen. 24:16, 19, 20; 29:6-9; Lev. 10:14). Een dochter was het eigendom van haar vader totdat hij haar uithuwelijkte (Joz. 15:16, 17; 1 Sam. 18:17, 19, 27), en als zodanig kon zij zelfs als onderpand worden gebruikt of in slavernij worden verkocht, maar niet aan een buitenlander (Ex. 21:7-10; Neh. 5:2-5). Totdat zij getrouwd was, kon haar vader haar geloften ongeldig verklaren (Num. 30:3-5). Het was een vader niet geoorloofd zijn dochter tot een prostituée te maken, en wanneer zij verkracht werd, kon hij schadevergoeding eisen (Ex. 22:16, 17; Lev. 19:29; Deut. 22:28, 29). Er zijn gevallen bekend dat vaders hun maagdelijke dochters aan een ontaard gepeupel aanboden teneinde hun gasten te beschermen (Gen. 19:6-8; Recht. 19:22-24). Dochters kregen soms samen met hun broers een erfdeel, maar in het geval van de vijf dochters van Zelafead, wier vader stierf zonder zonen na te laten, ontvingen zij het gehele erfdeel van hun voorvaders, op voorwaarde dat zij met zonen van Manasse zouden trouwen zodat het eigendom in dezelfde stam bleef (Num. 36:1-12; Joz. 15:19; Job 42:15). Als een dochter gescheiden was of weduwe werd, kon zij naar het huisgezin van haar vader terugkeren. — Gen. 38:11; Lev. 22:13.

Het woord „dochter” werd ook toegepast op verhoudingen buiten iemands onmiddellijke nageslacht. Zo duidde het onder bepaalde omstandigheden op een zuster (Gen. 34:8, 17), een aangenomen dochter (Esth. 2:7, 15), een schoondochter (Recht. 12:9; Ruth 1:11-13), een kleindochter (1 Kon. 15:2, 10, waar in de Nieuwe-Wereldvertaling [zie ook voetnoot in PB] het Hebreeuwse woord voor dochter, bath, met „kleindochter” is weergegeven; zie 2 Kronieken 13:1, 2) en een vrouwelijke afstammeling. — Gen. 27:46; Luk. 1:5; 13:16.

Afgezien van deze naaste verwanten werd het woord „dochter” gebruikt voor vrouwen in het algemeen (Gen. 6:2, 4; 30:13; Spr. 31:29), vrouwen van een bepaald land, volk of bepaalde stad (Gen. 24:37; Recht. 11:40; 21:21) en aanbidsters van valse goden (Mal. 2:11). Tevens werd de term gewoonlijk gebezigd wanneer iemand met autoriteit of een ouder persoon een jongere vrouw vriendelijk aansprak (Ruth 3:10, 11; Mark. 5:34). Vormen van het woord bath worden ook weergegeven met „takken” van een boom (Gen. 49:22), „pupil” van het oog (Ps. 17:8) en „onderhorige plaatsen” van een grotere stad (Num. 21:25; Joz. 17:11; Jer. 49:2). Het woord „dochter” in zijn vele betekenissen komt meer dan 600 maal in de bijbel voor.