DEMON

(de̱mon). Een onzichtbaar goddeloos geestelijk schepsel, soms een ’gevallen engel’ genoemd, dat bovenmenselijke krachten bezit. De demonen als zodanig zijn niet door God geschapen. De eerste die zich tot een demon maakte, was Satan de Duivel, die de heerser werd over andere engelenzonen van God die zich eveneens zelf tot demonen hadden gemaakt (Matth. 12:24, 26). In de dagen van Noach materialiseerden deze ongehoorzame engelen zich, trouwden met vrouwen, brachten een bastaardgeslacht, Nefilim genoemd, voort en dematerialiseerden zich weer toen de Vloed kwam (Gen. 6:1-4). Na hun terugkeer in het geestenrijk kregen zij echter niet hun oorspronkelijke verheven positie terug, want in Judas 6 staat: „De engelen die hun oorspronkelijke positie niet hebben behouden maar hun eigen juiste woonplaats hebben verlaten, heeft hij met eeuwige banden onder dikke duisternis bewaard voor het oordeel van de grote dag” (1 Petr. 3:19, 20). In deze toestand van dikke geestelijke duisternis hebben zij nu nog slechts een beperkt werkterrein (2 Petr. 2:4). Hoewel het hun klaarblijkelijk belet wordt zich te materialiseren, kunnen zij nog steeds grote macht en invloed over de geest en het leven van mensen uitoefenen; zij kunnen zelfs bezit nemen van mensen en dieren, en kunnen ook van onbezielde dingen zoals huizen, fetisjen, amuletten, enz., gebruik maken. — Matth. 12:43-45; Luk. 8:27-33.