DISCIPEL

[Grieks: ma·theʹtes, een onderwezene, een leerling].

In de Griekse Geschriften lezen wij over discipelen van Jezus, van Johannes de Doper, van de Farizeeën en van Mozes (Matth. 9:14; Luk. 5:33; Joh. 9:28). De term wordt voornamelijk toegepast op allen die de leer van Christus niet alleen geloven, maar ook nauwgezet volgen. Hun moet worden geleerd ’alles te onderhouden’ wat Jezus gebiedt. — Matth. 28:19, 20; zie CHRISTEN.

Jezus onderwees zijn discipelen teneinde hen in navolging van hemzelf predikers en onderwijzers van het goede nieuws van het Koninkrijk te maken. „Een leerling staat niet boven zijn leraar, maar een ieder die volmaakt is onderricht, zal gelijk zijn leraar zijn”, zei Jezus (Luk. 6:40). De daaropvolgende geschiedenis bewees de doeltreffendheid van Christus’ onderwijs doordat zijn discipelen het werk waarin zij door hem waren onderwezen, voortzetten en voor het einde van de 1ste eeuw in het gehele Romeinse Rijk, in Azië, Europa en Afrika discipelen maakten. Dit was in overeenstemming met het door Jezus Christus gegeven gebod in Mattheüs 28:19, 20 hun voornaamste werk.

Dat christenen tot op de huidige dag verplicht zijn discipelen van mensen uit alle natiën te maken, wordt duidelijk te kennen gegeven in de slotwoorden van Jezus’ gebod: „En ziet! ik ben met u alle dagen tot het besluit van het samenstel van dingen.” Zij maken geen discipelen voor zichzelf, aangezien de onderwezenen in werkelijkheid discipelen van Jezus Christus zijn, want zij volgen niet de leer van mensen, maar die van Christus. Daarom werden de discipelen door goddelijke voorzienigheid christenen genoemd. — Hand. 11:26.