ENDOR

(E̱ndor) [bron der generatie].

Een in een vlakte in het gebied van Issaschar gelegen stad, die echter aan de stam Manasse was toegewezen. De daar wonende Kanaänieten werden niet volledig uit hun gebied verdreven, maar werden aan dwangarbeid onderworpen (Joz. 17:11-13). Endor wordt gewoonlijk met de gelijknamige huidige plaats geïdentificeerd, die ongeveer halverwege tussen Megiddo en de zuidpunt van de Zee van Galilea ligt.

In Psalm 83:9, 10 wordt Endor met Jehovah’s overwinning op Sisera in verband gebracht. Hoewel de plaats in het verslag over de strijd in hoofdstuk 4 en 5 van het bijbelboek Rechters niet wordt genoemd, lag ze klaarblijkelijk slechts enkele kilometers ten Z. van de berg Tabor, waarvan Baraks leger afdaalde (Recht. 4:6, 12). Ze lag ook in de omgeving van zowel Taänach en Megiddo als het stroomdal van de Kison, waar de strijdkrachten van Sisera op bovennatuurlijke wijze uiteengeslagen werden (Joz. 17:11; Recht. 5:19). Bijgevolg strekte de strijd zich klaarblijkelijk tot Endor uit, en de psalmist, die goed met de geschiedkundige en geografische details op de hoogte was, kon derhalve terecht zeggen dat in Endor velen van de vluchtende Kanaänieten verdelgd werden. — Ps. 83:10.